رکورد راه‌انداز اصلی: تفاوت بین نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۴ اردیبهشت ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۲۲

رکورد راه‌انداز اصلی (Master Boot Record/MBR) اولین سکتور (Sector) از دیسک سخت رایانه است که اطلاعات پارتیشن‌ها روی آن قرار دارد و فرآیند راه اندازی رایانه از روی آن آغاز می‌شود. یک نوع خاص از بخش راه اندازی در ابتدای دستگاه های ذخیره سازی انبوه رایانه ای جدا شده مانند دیسک های ثابت یا درایوهای قابل جابجایی است که برای استفاده با سیستم های سازگار با IBM PC و فراتر از آن در نظر گرفته شده است.

مفهوم MBR در سال 1983 با رایانه شخصی DOS 2.0 به صورت عمومی معرفی شد. MBR اطلاعاتی درمورد چگونگی ساماندهی پارتیشن های منطقی ، حاوی سیستم های پرونده در آن رسانه در اختیار دارد. MBR همچنین حاوی کد اجرایی است تا بتواند به عنوان لودر سیستم عامل نصب شده عمل کند - معمولاً با انتقال کنترل به مرحله دوم لودر یا در رابطه با ضبط حجم بوت هر بخش (VBR). این کد MBR معمولاً به عنوان یک بوت لودر شناخته می شود.

سازماندهی جدول پارتیشن در MBR حداکثر فضای ذخیره سازی آدرس دهی دیسک تقسیم شده را به 2 TiB (512 tes 232 بایت) محدود می کند. رویکردها برای افزایش اندک این حد با فرض اینکه حسابهای 33 بیتی یا بخشهای 4096 بایت به طور رسمی پشتیبانی نمی شوند ، زیرا آنها به طور کلی سازگاری با بارگیرهای موجود و اکثر سیستم عاملها و ابزارهای سازگار با MBR را خراب می کنند و می توانند هنگام استفاده در خارج باعث خرابکاری جدی داده شوند. محیطهای کاملاً کنترل شده سیستم. بنابراین ، طرح پارتیشن بندی مبتنی بر MBR در مرحله حذف شدن توسط طرح پارتیشن GUID (GPT) در رایانه های جدید است. یک GPT می تواند با MBR همزیستی باشد تا بتواند برخی از اشکال محدود سازگاری به عقب را برای سیستمهای قدیمی فراهم کند.

MBR ها در رسانه های غیرشخصی مانند فلاپی ها ، ابرفلاپ ها یا سایر دستگاه های ذخیره سازی که برای انجام چنین رفتارهایی تنظیم شده اند ، وجود ندارند.