GPT: تفاوت بین نسخه‌ها
جز |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | '''جی‌پی‌تی''' (کوتاه شده عبارت GUID Partition Table به معنی '''جدول پارتیشن GUID''')، استانداردی برای طرح‌بندی جدول پارتیشن در دیسک سخت است که از شناسه‌های منحصربه‌فرد سراسری استفاده می‌کند. جی‌پی‌تی طرح‌بندی جدیدتر و پیشرفته تر برای جدول پارتیشن است که به تدریج جایگزین رکورد راه‌انداز اصلی (MBR) می‌شود. ام‌بی‌آر از ۳۲ بیت برای ذخیره آدرس‌های بلاک منطقی و اطلاعات مربوط به اندازه پارتیشن‌ها استفاده می‌کند. در دیسک‌هایی که از سکتورهای ۵۱۲ بایتی استفاده میکنند، مدخل‌های جدول پارتیشن ام‌بی‌آر نهایتاً حجمی با حداکثر اندازه ۲ ترابایت (۲<sup>۴۱</sup> یا ~۲٫۲۰ × ۱۰<sup>۱۲</sup> بایت) را اجازه می‌دهند و آدرس‌دهی سکتورهای بالاتر از آن ممکن نیست. تعدادی از تولیدکنندگان دیسک سخت، دیسک دیسک‌هایی با سکتورهای ۴ کیلوبایتی طراحی کرده‌اند که این محدودیت را تا حدودی برداشته و این مقدار را به ۱۶ ترابایت رسانده است. جی‌پی‌تی از ۶۴ بیت برای آدرس‌های بلاک منطقی استفاده می‌کند و بنابراین می‌توان پارتیشنی با حداکثر اندازه ۲<sup>۶۴</sup>−۱ سکتور داشت. برای دیسک‌هایی که از سکتورهای ۵۱۲ بایتی استفاده میکنند، این مقدار برابر ۹٫۴ زتابایت (۹٫۴ × ۱۰<sup>۲۱</sup> بایت) است. امروزه اکثر توزیع‌های [[گنو/لینوکس]] از GPT پشتیبانی | + | '''جی‌پی‌تی''' (کوتاه شده عبارت GUID Partition Table به معنی '''جدول پارتیشن GUID''')، استانداردی برای طرح‌بندی جدول پارتیشن در دیسک سخت است که از شناسه‌های منحصربه‌فرد سراسری استفاده می‌کند. جی‌پی‌تی طرح‌بندی جدیدتر و پیشرفته تر برای جدول پارتیشن است که به تدریج جایگزین رکورد راه‌انداز اصلی (MBR) می‌شود. ام‌بی‌آر از ۳۲ بیت برای ذخیره آدرس‌های بلاک منطقی و اطلاعات مربوط به اندازه پارتیشن‌ها استفاده می‌کند. در دیسک‌هایی که از سکتورهای ۵۱۲ بایتی استفاده میکنند، مدخل‌های جدول پارتیشن ام‌بی‌آر نهایتاً حجمی با حداکثر اندازه ۲ ترابایت (۲<sup>۴۱</sup> یا ~۲٫۲۰ × ۱۰<sup>۱۲</sup> بایت) را اجازه می‌دهند و آدرس‌دهی سکتورهای بالاتر از آن ممکن نیست. تعدادی از تولیدکنندگان دیسک سخت، دیسک دیسک‌هایی با سکتورهای ۴ کیلوبایتی طراحی کرده‌اند که این محدودیت را تا حدودی برداشته و این مقدار را به ۱۶ ترابایت رسانده است. جی‌پی‌تی از ۶۴ بیت برای آدرس‌های بلاک منطقی استفاده می‌کند و بنابراین می‌توان پارتیشنی با حداکثر اندازه ۲<sup>۶۴</sup>−۱ سکتور داشت. برای دیسک‌هایی که از سکتورهای ۵۱۲ بایتی استفاده میکنند، این مقدار برابر ۹٫۴ زتابایت (۹٫۴ × ۱۰<sup>۲۱</sup> بایت) است. امروزه اکثر توزیع‌های [[گنو/لینوکس]] از GPT پشتیبانی میکنند. |
همچنین جی‌پی‌تی، محدودیت چهار پارتیشن اولیه را هم ندارد و می‌توان به تعداد ۱۲۸ پارتیشن داشت. (این مقدار به پارامترهای مختلفی بستگی دارد) | همچنین جی‌پی‌تی، محدودیت چهار پارتیشن اولیه را هم ندارد و می‌توان به تعداد ۱۲۸ پارتیشن داشت. (این مقدار به پارامترهای مختلفی بستگی دارد) | ||
نسخهٔ ۲۰ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۲۳
جی‌پی‌تی (کوتاه شده عبارت GUID Partition Table به معنی جدول پارتیشن GUID)، استانداردی برای طرح‌بندی جدول پارتیشن در دیسک سخت است که از شناسه‌های منحصربه‌فرد سراسری استفاده می‌کند. جی‌پی‌تی طرح‌بندی جدیدتر و پیشرفته تر برای جدول پارتیشن است که به تدریج جایگزین رکورد راه‌انداز اصلی (MBR) می‌شود. ام‌بی‌آر از ۳۲ بیت برای ذخیره آدرس‌های بلاک منطقی و اطلاعات مربوط به اندازه پارتیشن‌ها استفاده می‌کند. در دیسک‌هایی که از سکتورهای ۵۱۲ بایتی استفاده میکنند، مدخل‌های جدول پارتیشن ام‌بی‌آر نهایتاً حجمی با حداکثر اندازه ۲ ترابایت (۲۴۱ یا ~۲٫۲۰ × ۱۰۱۲ بایت) را اجازه می‌دهند و آدرس‌دهی سکتورهای بالاتر از آن ممکن نیست. تعدادی از تولیدکنندگان دیسک سخت، دیسک دیسک‌هایی با سکتورهای ۴ کیلوبایتی طراحی کرده‌اند که این محدودیت را تا حدودی برداشته و این مقدار را به ۱۶ ترابایت رسانده است. جی‌پی‌تی از ۶۴ بیت برای آدرس‌های بلاک منطقی استفاده می‌کند و بنابراین می‌توان پارتیشنی با حداکثر اندازه ۲۶۴−۱ سکتور داشت. برای دیسک‌هایی که از سکتورهای ۵۱۲ بایتی استفاده میکنند، این مقدار برابر ۹٫۴ زتابایت (۹٫۴ × ۱۰۲۱ بایت) است. امروزه اکثر توزیع‌های گنو/لینوکس از GPT پشتیبانی میکنند.
همچنین جی‌پی‌تی، محدودیت چهار پارتیشن اولیه را هم ندارد و می‌توان به تعداد ۱۲۸ پارتیشن داشت. (این مقدار به پارامترهای مختلفی بستگی دارد)
