Init

init کوتاه‌شدهٔ Initialization، نام برنامه یا پروسه‌ای در سیستم عامل‌های کامپیوتری مبتنی بر یونیکس است که تمام پروسه‌های دیگر را ایجاد و راه‌اندازی می‌کند.

این برنامه به صورت یک دیمن (سرویس) و معمولاً با PID 1 اجرا می‌شود. بارگذار بوت، هسته را آغاز می‌کند و هسته init را شروع می‌کند[1]. اگر init را بدون جایگزین کردنش حذف کنید، سیستم در ریبوت بعدی با «هشدار هسته»[2] مواجه می‌شود. init است که تعیین می‌کند کامپیوتر چگونه کار می‌کند و آن را هدایت می‌کند، پس بدون چنین برنامه‌ریزی‌ای توسط init، سیستم نمی‌داند چه‌کار کند.

تمام سیستم عامل های شبه‌یونیکس دارای init هستند. درحال حاضر هیچ سیستم عامل یونیکس‌مانندی که init نداشته باشد وجود ندارد. امروزه بسیاری از توزیع‌ها (از جمله دبیان، اوبونتو، فدورا و...) برای init از systemd استفاده می‌کنند. در گذشته سیستم‌عاملها از دو نوع init دیگر به نام [3]sysvinit و BSD Style init استفاده می‌کردند.

پی‌نوشت

[1]: البته اگر دقیق تر نگاه کنیم، در سیستم عامل‌های مبتنی بر لینوکس امروزی، یک برنامه بسیار کوچک توسط هسته اجرا می‌شود که آن برنامه init را آغاز می‌کند. مثلا در دبیان این برنامه کوچک begin نام دارد که وظیفه اجرا کردن چندین برنامه دیگر به نام «buttom» را دارد. یکی از آنها init-buttom است.

[2]: kernel panic

[3]: مخفف System V Init