این صفحه نیازمند ویرایش است.
این نوشته تلاشی است در ترجمه مقاله How To Ask Questions The Smart Way در صورت امکان به تکمیل ترجمه آن کمک کنید.

محتویات

۱ چگونه هوشمندانه پرسش کنیم
۲ بنرها
۳ منبع

چگونه هوشمندانه پرسش کنیم

رفع ادعا

در قسمت چگونه کمک گرفتن در وب سایت تعدادی از پروژه‌ها، به این سند لینک داده‌اند. این خوب است و همان استفاده‌ای است که ما قصدش را داشتیم — اما اگر شما مدیر سایتی هستید که در صفحهٔ پروژهٔ خود چنین لینکی قرار دادید، لطفاً نزدیک آن لینک این اعلان را که ما یک میز کمک برای پروژهٔ شما نیستیم بصورت برجسته نمایش دهید! ما به سختی آموخته‌ایم که بدون چنین اعلانی، افراد ساده و ابلهی پیدا می‌شوند که مکرراً ما را آزار می‌دهند. افرادی که فکر می‌کنند انتشار این سند، کار ما را به این تبدیل کرده که تمام مشکلات فنی جهان را حل کنیم.

اگر نیاز به کمک دارید و این سند را می‌خوانید و یا تصور می‌کنید که می‌توان مستقیماً از نویسندگان این سند کمک گرفت، شما هم یکی از همان افراد ابله در پرسیدن هستید. پرسش‌هایتان را از ما نپرسید. [وگرنه] ما فقط شما را نادیده خواهیم گرفت.

ما اینجا می‌خواهیم به شما نشان دهیم که چگونه از افرادی که واقعاً دانشی در مورد نرم‌افزار یا سخت‌افزار مورد نظر شما دارند، کمک بگیرید. البته در ۹۹٫۹ درصد مواقع، آن افراد ما نیستیم. بدون اطمینان به این‌که یکی از نویسندگان این سند در مورد مشکل شما تخصص دارد، ما را راحت بگذارید.

مقدمه

در دنیای هکرها، نوع جوابی که برای پرسش‌های فنی خود می‌گیرید، هر چقدر که به سختی جواب دادنش بستگی دارد، همانقدر هم به روش پرسیدن شما بستگی دارد. این راهنما به شما یاد می‌دهد که چگونه بپرسید تا با احتمال بیشتری به پاسخ رضایت‌بخشی برسید.

حالا که کاربرد اوپن سورس رایج و گسترده شده است، معمولاً می‌توانید از کاربران با تجربه‌تر و هکرها جواب‌های خوبی دریافت کنید. این چیز خوبی است؛ کاربرانی که تمایل دارند که فقط کمی بیشتر در مورد مشکلات رایج تازه‌کارها بردباری کنند. با این حال اگر کاربران با تجربه مثل هکرها هم طبق روش‌هایی که ما اینجا پیشنهاد می‌کنیم رفتار کنند، عموماً موثرترین راه برای گرفتن پاسخ‌های مفید خواهد بود. نخستین چیزی که باید درک کنیم اینست که هکرها حقیقتاً مسائل سخت و سوالاتی را دوست دارند که به‌خوبی ذهن را درگیر می‌کند. اگر ما انجام ندادیم چون نمی‌خواستیم. اگر به ما پرسشی جالب توجه بدهید که به آن فکر کنیم، از شما سپاسگزار خواهیم بود؛ پرسش‌های خوب محرک ذهن بوده و یک هدیه هستند. این پرسش‌ها به ما کمک می‌کنند که فهم خود را توسعه دهیم، و معمولاً باعث آشکار شدن مشکلاتی می‌شود که ممکن است ندانیم یا به آن‌ها توجهی نکرده باشیم. در میان هکرها، «پرسش خوب!» یک درود بزرگ و مخلصانه است.

با این وجود، هکرها مشهورند که در مقابل پرسش‌های ساده به‌نظر با دشمنی و تکبر برخورد می‌کنند. این گاهی به نظر می‌رسد که ما واکنش گستاخانه‌ای با تازه‌کارها و افراد ناآگاه داریم. اما واقعاً اینطور نیست. چیزی که ما بدون شرمندگی باید بگوییم، خصومت با افرادی است که ظاهراً تمایلی به فکر کردن ندارند یا نمی‌خواهند وظیفه خود را قبل از پرسیدن انجام دهند. این افراد کُشندهٔ وقت هستند — می‌گیرند و پس نمی‌دهند، و آنها وقت ما را هدر می‌دهند، وقتی که می‌توانیم صَرف پاسخ دادن به پرسش‌های بهتر کنیم، صَرف افرادی کنیم که بیشتر شایستهٔ پاسخ دادن هستند. ما چنین افرادی[که وقت را هدر می‌دهند] را «loserها» می‌خوانیم (و به دلایل تاریخی، گاهی آن را «luserها» تلفظ می‌کنیم).

ما درک می‌کنیم که افرادی هستند که تنها می‌خواهند از نرم‌افزارهایی که ما نوشته‌ایم استفاده کنند، و علاقه‌ای به آموختن جرئیات فنی ندارند. برای بیش‌تر مردم کامپیوتر فقط یک ابزار و واسطه‌ای برای رسیدن به یک هدف است؛ آنها کارهای مهمتری برای انجام دادن دارند، کارهایی که زندگی به آن‌ها وابسته است. ما این را تصدیق می‌کنیم، و انتظار نداریم که همه به مسائل فنی مورد علاقهٔ ما علاقه داشته باشند. با این حال، سبک جواب دادن ما به سوالات، برای مردمی که چنین علاقه‌ای دارند تنظیم شده است، افرادی که می‌خواهند در حل مشکل، سهم فعالی داشته باشند. این سبک تغییر نخواهد کرد. کسی از ما قصد تغییر دادنش را ندارد؛ اگر این سبک را تغییر دهیم، در چیزهایی که بهتر از همه می‌توانیم انجام دهیم، کمتر مؤثر خواهیم بود.

ما به شدت داوطلب هستیم. ما در زمان‌هایی که سرمان شلوغ نیست، روی جواب دادن به سوالات وقت می‌گذاریم، و در آن مواقع ما غرق در این سوالات هستیم. پس ما بدون ترس، پرسش‌ها را فیلتر می‌کنیم. به ویژه، ما پرسش‌های افراد بازنده (loser) را به دور می‌اندازیم تا زمان خود برای جواب دادن به سوالات را بهتر صرف کنیم، برای پاسخ دادن به افراد برنده (winner).

اگر شما این رفتار ما را گزنده، فروتنی یا خودبینی می‌یابید، پنداشت‌های خود را بررسی کنید. ما نمی‌خواهیم که در مقابلمان زانو بزنید — در واقع اکثرِ ما هیچ چیز را بیشتر از این دوست ندارند که با شما بصورت برابر معامله کنند، و ورود شما به جامعهٔ خود را خوش‌آمد بگویند، اگر تلاش کافی برای میسر شدن آن را داشته باشید. اما برای ما به سادگی کارآمد نیست که سعی کنیم به افرادی کمک کنیم که نمی‌خواهند به خودشان کمک کنند. انسان ممکن است جاهل باشد؛ اما نباید احمقانه رفتار کند.

پس، درحالی‌که لازم است که شایستگی فنی برای توجه از سوی ما را داشته باشید، این هم لازم است که نوع رفتار شما این شایستگی را نشان دهد — زیرک، اندیشمند، هشیار و علاقه‌مند به شرکت فعالانه در توسعهٔ یک راه‌حل. اگر شما نمی‌توانید با این شرایط سر کنید، ما پیشنهاد می‌کنیم که به شخصی برای قرارداد پشتیبانی تجاری پول پرداخت کنید، بجای اینکه از هکرها بخواهید که شخصاً کمک خود را به شما اهدا کنند.

اگر تصمیم گرفتید که از ما کمک بگیرید، پس نمی‌خواهید که یکی از آن بازنده‌ها (loserها) باشید. همین‌طور نمی‌خواهید که شبیه یکی از آنها به نظر برسید. بهترین راه برای گرفتن یک جواب سریع و خوب این‌است که آن را مانند یک شخص زرنگ و مطمئن بپرسید، شخصی که واقعاً نیاز به کمک در یک مشکل خاص دارد.

(از اصلاح و بهبود این راهنما استقبال می‌کنیم. می‌توانید پیشنهادات خود را به آدرس esr@thyrsus.com یا respond-auto@linuxmafia.com ایمیل کنید. توجه کنید اگرچه قصد نداریم این سند یک راهنمای جامع برای فرهنگ استفاده از اینترنت (netiquette) باشد، و عموماً پیشنهاداتی را که بطور خاص مربوط به استخراج پاسخ‌های مفید در یک انجمن (forum) فنی نیستند، رد می‌کنیم)

پیش از اینکه پرسش کنید

پیش از پرسیدن یک سوال فنی با ایمیل، یا در یک گروه خبری، یا در میز چت یک وب‌سایت، این کارها را انجام دهید:

بکوشید پاسخ را با جستجو در ویکی‌پدیا و یا در مداخل ویکی سایت مربوطه پیدا کنید.
بکوشید پاسخ را با جستجو در آرشیو انجمنی که می‌خواهید بفرستید، پیدا کنید.
بکوشید پاسخ را با جستجو در وب پیدا کنید.
بکوشید پاسخ را با خواندن manual (راهنما) پیدا کنید.
بکوشید پاسخ را با خواندن FAQ (سوالات متداول) پیدا کنید.
بکوشید پاسخ را با بازبینی یا آزمایش پیدا کنید.
بکوشید پاسخ را با پرسیدن از یک دوست باتجربه پیدا کنید.
اگر برنامه‌نویس هستید، سعی کنید پاسخ را با خواندن کدمنبع پیدا کنید.

وقتی پرسش می‌کنید، این حقیقت را نشان دهید که نخست این کارها را انجام داده‌اید؛ این به تصدیق این امر که شما یک فرد تنبل و کشندهٔ وقت مردم نیستید کمک می‌کند. حتا بهتر، نشان دهید که شما این چیزها را یاد گرفته‌اید. ما دوست داریم به افرادی جواب دهیم که می‌توانند از جواب‌ها یاد بگیرند.

از فنونی مثل جستجوی متن پیغام خطا را در گوگل، استفاده کنید (جستجو در گروه‌های گوگل علاوه بر صفحات وب). این ممکن باعث شود که بتوانید مستندات یا آن گروه خبری را اصلاح کنید. حتا اگر این اتفاق هم نیفتد، گفتن اینکه «من عبارت زیر را گوگل کردم، اما چیز امیدوارکننده‌ای پیدا نکردم» چیز خوبی برای یک گروه پستی یا خبری است، حداقل به این دلیل که ثبت می‌شود که جستجو کمکی نمی‌کند. همینطور این کار به افراد دیگری با مشکلات مشابه کمک می‌کند که به آن ریسمان هدایت شوند، از طریق پیوند عبارت‌های جستجو به چیزی که ممکن است شامل مشکل شما و ریسمان مربوط به راه‌حل آن باشد.

وقت بگذارید. انتظار نداشته باشد که بتوانید مشکل پیچیدهٔ خود را با چند ثانیه گوگل کردن حل کنید. FAQها را بخوانید و بفهمید. قبل از این‌که به سراغ متخصصان بروید، آرام و باتمرکز بنشنید و کمی در مورد مشکل خود فکر و گمانه‌زنی کنید. به ما اعتماد کنید، آنها می‌توانند از سوالات شما تشخیص دهند که چقدر مطالعه و فکر کرده‌اید، و اگر شما خود را آماده کرده باشید آنها تمایل بیشتری به کمک خواهد داشت. به یکباره انبار سوالات خود را شلیک نکنید فقط به خاطر این‌که نخستین جستجوی شما به هیچ جوابی نرسیده است (یا به جوابهای زیادی رسید).

پرسش‌تان را آماده کنید. به آن بیاندیشید. پرسش‌های شتابزده به پاسخ‌های شتابزده منجر خواهد شد، یا اصلاً به هیچ جوابی نمی‌رسد. هر چه بیشتر نشان دهید که برای حل مسئلهٔ خود قبل از درخواست کمک، فکر و تلاش کرده‌اید، همان‌قدر احتمال بیشتری خواهد رفت که واقعاً به شما کمک کنند.

از پرسش اشتباه، بپرهیزید. اگر سوالی که بر اساس فرض‌های ناقص و اشتباه است بپرسید، ممکن است یک هکر با این تصور که «یک سوال احمقانه است...» بخواهد به شما یک جواب لفظی و بی‌فایده بدهد، و به امید این‌که شما درس بگیرید از تجربهٔ گرفتن آنچه پرسیدید، نه آنچه مورد نیاز شما بود. هرگز فرض نکنید که شما مستحق پاسخ هستید. این‌طور نیست؛ به هر حال شما بهایی بابت خدمات پرداخت نکردید. شما وقتی می‌توانید به جواب برسید که یک سوال قابل توجه و برانگیزندهٔ ذهن بپرسید، سوالی که به‌طور ضمنی باعث کمک به تجربهٔ جامعه می‌شود، نه آن‌که فقط بصورت انفعالی خواستار دانش از دیگران باشید.

از طرف دیگر، روشن ساختن این‌که شما توانایی و تمایل کمک در روند حل مسئله را دارید، شروع بسیار خوبی است. «آیا کسی می‌خواهد منبعی معرفی کند؟»، «مثال من چه چیز کم دارد؟»، و « بهتر است چه وب‌سایتی را بررسی کنم؟» به احتمال بیشتری جواب خواهند گرفت نسبت به این سوال که «لطفاً روش دقیق کاری که باید انجام دهم را بنویسید.». چون[در حالت اول] شما این را روشن می‌سازید که اگر شخصی فقط مسیر صحیح را به شما نشان دهد واقعاً راغب به تکمیل فرایند [ی حل مشکل] هستید.

وقتی سوال می‌کنید

انجمن خود را به دقت انتخاب کنید به این حساس باشید که کجا سوال مطرح می‌کنید. شما نادیده گرفته خواهید شد، یا بعنوان یک بازنده (loser) محسوب خواهید شد اگر:

سوال خود را در یک عنوان از دور خارج شده (off topic) ارسال کنید.
یک سوال بسیار ساده را در انجمنی که انتظار سوالات فنی پیشرفته دارند پست کنید. یا بالعکس.
یک سوال مشترک را در چند گروه خبری ارسال کنید.
یک ایمیل شخصی به کسی که نه سابقه آشنایی با شما دارد، و نه شخصاً مسئول حل مشکل شماست بفرستید.

هکرها سوالاتی را که بیجا در مکان خاصی پست شود پاک می‌کنند تا کانال‌های ارتباطی‌شان را از غرق شدن در بی‌ربطی حفظ کنند. شما نمی‌خواهید این اتفاق برایتان بیفتد؛ بنابراین اولین قدم انتخاب انجمن درست است. باز هم، گوگل و سایر روش‌های جستجوی وب، دوست شما هستند. از آنها استفاده کنید و صفحهٔ وب پروژه‌ای که بیشتر با سخت‌افزار و نرم‌افزار مورد اشکال شما ارتباط دارند. معمولاً آن به شما لینک‌هایی به یک لیست از FAQ (سوالات مکرراً پرسیده‌شده) می‌دهند، و همینطور لینک‌هایی به لیست پستی پروژه و آرشیو آنها. این لیست‌های پستی آخرین مکان‌هایی هستند که باید از آنها کمک بگیرید، در صورتی‌که تلاش کرده باشید (از جمله خواندن آن FAQها) و جواب خود را نیافته باشید. همچنین ممکن است صفحهٔ پروژه روش گزارش اشکال (bug report) را شرح داده باشد، یا یک لینک به یکی از آن‌ها داشته باشد؛ در این‌صورت، آن را دنبال کنید.

ارسال ایمیل به سوی شخص یا انجمنی که با آن آشنا نیستید، در بهترین حالت یک ریسک است. مثلاً فرض نکنید صاحب یک صفحهٔ‌وب حاوی اطلاعات، می‌خواهد مشاور رایگان شما باشد. در مورد این‌که آیا سوال شما مورد استقبال واقع می‌شود یا نه، حدس‌های خوشبینانه نزنید — اگر مطمئن نیستید آن را جای دیگری بفرستید یا این‌که از فرستادن آن خودداری کنید.

وقتی یک انجمن وب، گروه خبری یا لیست پستی را انتخاب کردید، به اسم به‌تنهایی زیاد اعتماد نکنید؛ به یک FAQ یا امتیاز نگاه کنید تا بررسی کنید که سوال شما on-topic است. قبل از پست کردن، کمی از ترافیک گذشته بخوانید تا در نتیجه به یک احساس (تصور) برسید از اینکه چه جور چیزهایی آنجا انجام می‌شود. در واقع این ایدهٔ بسیار خوبی است که قبل از پست کردن، در آرشیو آن گروه‌خبری یا لیست پستی یک جستجو بر کلمات کلیدی مربوط به مشکل خود انجام دهید. این کار ممکن است برای شما جوابی را پیدا کند، و اگر هم این‌طور نشود، حداقل باعث می‌شود که بتوانید یک سوال بهتر را تنظیم کنید.

همهٔ کانالهای کمک‌رسانی را به یکباره تیرباران نکنید، این کار مانند فریاد زدن است و مردم را عصبانی می‌کند. به آرامی از میان آنها گام بردارید.

بدانید که موضوع مورد بحث شما چیست! یکی از اشتباهات کلاسیک اینست که سوالاتی دربارهٔ رابط برنامه‌نویسی یونیکس یا ویندوز را در انجمنی بپرسید که علاقه‌مند به یک زبان یا کتابخانه یا ابزار قابل‌انتقال بین هردو (یونیکس و ویندوز) است. اگر نمی‌دانید که چرا این کار اشتباهی است، بهتر است اصلاً هیچ سوالی نپرسید، تا وقتی که قضیه را درک کنید.

عموماً سوالاتی که در یک انجمن عمومی و درست (بجا) پرسیده شوند، احتمال این‌که جواب مفید بگیرند بیشتر از آنهایی است که در جای خصوصی پرسیده می‌شوند. چندین دلیل برای این امر وجود دارد. یک دلیل ساده، مقدار منابع پاسخگو است. یکی دیگر تعداد بازدیدکنندگان است؛ هکرها ترجیح می‌دهند به سوالاتی جواب دهند که افراد بیشتری را آموزش دهد، تا سوالاتی که فقط به درد افراد کمی بخورد.

به وضوح، هکرهای چیره‌دست و سازندگان نرم‌افزارهای محبوب، همواره بسیار بیشتر از توان پاسخ‌گویی‌شان، پیغام‌های انبوه و بی‌هدف دریافت می‌کنند. شما با اضافه شدن به این سیل، یکی از آن موارد بسیار زیاد هستید، حتا مثل یک کاه از انبوهی که پشت شتر را می‌شکند. — حتا در موارد کمی، توسعه‌دهندگان پروژه‌های محبوب، پشتیبانی خود را قطع کردند چون خسارت ناشی از ترافیک شدید و بی‌جهت ایمیل شخصی‌شان تحمل‌ناپذیر شده بود.

انجمن‌های وب و IRC که برای تازه‌کارها تهیه شده‌اند، معمولاً سریع‌تر جواب می‌دهند

ممکن است گروه کاربران محلی شما، یا توزیع لینوکس شما، یک انجمن وب یا کانال IRC را معرفی کند که تازه‌کارها می‌توانند از طریق آن کمک بگیرند. (در شهرهای غیر انگلیسی زبان، انجمن‌های تازه‌واردان احتمالاً هنوز لیست پستی هستند) این‌ها مکان‌های اولیهٔ خوبی برای پرسیدن هستند، بخصوص اگر فکر می‌کنید ممکن است گرفتار یک مشکل نسبتاً ساده یا رایج باشید. یک کانال IRC اعلام شده، یک دعوتِ باز برای پرسیدن سوالات است و معمولاً در همان زمان جواب می‌گیرند.

در واقع، آن برنامه‌ای که برای شما مشکل بوجود آورده، اگر آن برنامه را از یک توزیع رایج لینوکس گرفته‌اید، بهتر است سوال خود را در انجمن/لیست مربوط به آن توزیع بپرسید، قبل از این‌که در انجمن/لیست مربوط به پروژهٔ آن برنامه بپرسید. هکرهای آن پروژه ممکن است فقط بگویند که «از نسخهٔ ساخته‌شدهٔ ما استفاده کنید».

قبل از پست کردن در هر انجمن وب، بررسی کنید که آیا یک قابلیت جستجو در آن انجمن هست یا نه. اگر هست، دوبار کلمات کلیدی را برای چیزی شبیه مشکل خود جستجو کنید؛ این کار فقط ممکن است کمک کند. حتا اگر یک جستجوی کلی در وب هم انجام داده باشید (که بهتر است انجام داده باشید)، باز هم انجمن را جستجو کنید؛ ممکن است موتور جستجوگر وب شما اخیراً تمام این انجمن را فهرست‌نویسی (index) نکرده باشد.

پروژه‌ها یک تمایل فزاینده‌ای دارند برای این‌که پشتیبانی کاربران را از طریق یک انجمن وب یا کانال IRC انجام دهند، و ایمیلی که بیشتر برای ترافیک توسعه رزرو شده است (نه پشتیبانی کاربر). پس برای کمک‌گرفتن‌های مربوط به پروژه، به دنبال آن کانال‌ها باشید.

بعنوان گام دوم، از لیست پستی پروژه استفاده کنید

وقتی پروژه‌ای یک لیست پستی توسعه دارد، سوال خود را در لیست پستی بنویسید نه به شخص توسعه‌دهندگان، حتا اگر گمان می‌کنید که می‌دانید چه کسی بهتر از همه می‌تواند به سوال شما جواب دهد. مستندات پروژه و صفحهٔ خانگی آن (در وب) را بررسی کنید تا آدرس لیست پستی پروژه را پیدا کنید، و از آن استفاده کنید. چندین دلیل خوب برای این خط‌مشی وجود دارد:

اگر سوالی برای پرسش از یک توسعه‌دهنده، بقدر کافی خوب باشد، ارزش پرسیدن در کل گروه را هم دارد. برعکس، اگر گمان می‌کنید که سوال شما برای یک لیست پستی بسیار تکراری است، پس عذری هم برای آزار دادن توسعه‌دهندگان منفرد وجود ندارد.
پرسیدن سوالات در لیست‌های پستی، بارِ جواب دادن را بین توسعه‌دهندگان تقسیم می‌کند. یک توسعه‌دهندهٔ منفرد (بخصوص اگر راهبر پروژه باشد) ممکن است آنقدر سرش شلوغ باشد که نتواند به سوال شما جواب دهد.
بیشتر لیست‌های پستی، آرشیو می‌شوند، و آرشیوها را موتورهای جستجو فهرست‌نویسی (index) می‌کنند. اگر سوالتان را در لیست پستی بپرسید و جواب بگیرید، افراد دیگری که در آینده همان سوال را دارند می‌توانند سوال و جوابش را در وب پیدا کنند، بجای این‌که دوباره آن را بپرسند.
اگر سوالات خاصی به نظر می‌رسند که دارند بارها پرسیده می‌شوند، توسعه‌دهندگان می‌توانند از آن اطلاعات استفاده کنند برای بهبود مستندات یا خود نرم‌افزار تا واضح‌تر باشد. اما اگر آن سوالات بصورت شخصی پرسیده شوند، هیچ‌کس تصویر کاملی از این‌که چه سوالاتی بیشتر از بقیه پرسیده می‌شوند ندارد. اگر یک پروژه هم برای «کاربر» و هم برای «توسعه‌دهنده» (یا «هکر»)، لیست پستی یا انجمن وب دارد، و شما با کد برنامه کاری ندارید (و با کد آن درگیر نمی‌شوید)، سوال خود را در لیست/انجمن مربوط به کاربر بپرسید. تصور نکنید که در لیست پستی توسعه‌دهنده مورد استقبال واقع خواهید شد، در حالی‌که احتمالاً آنها سوال شما را بعنوان یک پارزیت حساب می‌کنند که در جریان مباحثهٔ توسعه‌دهندگان گسستگی ایجاد می‌کند.

با این حال، اگر مطمئنید که سوال شما جزئی (و کم‌مایه) نیست، و طی چند روز جوابی در لیست/انجمن «کاربر» نگرفتید، از لیست پستی «توسعه‌دهنده» استفاده کنید. می‌توانید بخوبی مصلحت‌اندیش باشید و قبل از پست کردن، یکی دو روز آنجا (لیست پستی «توسعه‌دهنده») را زیر نظر بگیرید تا با جَو و عرف محلی آنجا آشنا شوید (در واقع این مصلحت خوبی برای هر لیست خصوصی یا نیمه‌خصوصی است).

اگر نمی‌توانید آدرس لیست پستی پروژه را پیدا کنید، و فقط آدرس نگهدارنده (maintainer) پروژه را می‌بینید، پیش بروید و سوال خود را برای نگهدارنده (maintainer) پروژه بنویسید. اما حتا در این حالت هم فرض نکنید که لیست پستی وجود ندارد. در ایمیل خود اشاره کنید که شما سعی کردید ولی نتوانستید لیست پستی مناسب را پیدا کنید. همینطور اشاره کنید که مخالفتی ندارید اگر پیغام شما به افراد دیگری منعکس شود (forward شود). (بعضی افراد معتقدند که ایمیل خصوصی باید خصوصی بماند، حتا اگر هیچ چیز محرمانه در آن نباشد. اگر اجازه دهید که پیغام شما forward شود، به طرف مقابل این انتخاب را می‌دهید که چطور با ایمیل شما رفتار کند[خودش جواب دهد یا به شخص دیگری بسپارد، یا مثلاً در یک لیست پستی یا انجمن قرار دهد])

از عناوین پرمعنا و دارای موضوع مشخص، استفاده کنید

در لیست‌های پستی، گروه‌های خبری یا انجمن‌های وب، عنوانِ موضوع، فرصت طلایی شماست تا با حدود ۵۰ کاراکتر یا کمتر، توجه متخصصانِ قابل را جلب کنید. با یاوه‌هایی مثل «لطفاً به من کمک کنید»، آن را هدر ندهید (پیعام‌هایی با چنین این‌گونه عناوین، از طریق واکنش دور انداخته می‌شوند). سعی نکنید با عمق اضطراب خود، ما را تحت تأثیر قرار دهید؛ در عوض، از آن فضا برای یک توصیف بسیار مختصر از مشکل خود استفاده کنید.

یک قرارداد خوب برای عنوان موضوع‌ها، که تعدادی از سازمان‌های پشتیبانیِ فنی استفاده کرده‌اند، اینست که به شکل «شیء - اِشکال» باشد. قسمت «شیء» مشخص می‌کند که کدام چیز یا کدام مجموعه از چیزها با مشکل مواجه است، و قسمت «اِشکال» انحراف رفتار آن شیء از آنچه انتظار می‌رود را شرح می‌دهد.

احمقانه: کمک! ویدئو روی لپ‌تاپ من درست کار نمی‌کند!

هوشمندانه: مکان‌نمای خراب موس X.org 6.8.1، چیپست ویدئو Fooware MV1005 vid. chipset Fooware MV1005 X.org 6.8.1 misshapen mouse cursor,

هوشمندانه‌تر: مکان‌نمای موس X.org 6.8.1 روی چیپ‌ست ویدئو Fooware MV1005 - خراب است X.org 6.8.1 mouse cursor on Fooware MV1005 vid. chipset - is misshapen

جریان نوشتن یک توصیف «شیء-اِشکال»، به شما کمک می‌کند که اندیشیدن خود را دربارهٔ مشکل با جزئیات بیشتر سازماندهی کنید. چه چیزی تحت تأثیر واقع شده؟ فقط مکان‌نمای موس، یا جزء گرافیکی دیگری هم هست؟ آیا این مخصوص نسخهٔ X.org از X است؟ مخصوص ورژن ۶٫۸٫۱ است؟ آیا مخصوص چیپست ویدئوی Fooware است؟ یا مدل MV1005؟ یک هکر که نتیجه را می‌بیند، فوراً می‌تواند بفهمد که شما با چه چیزی مشکل دارید، و در یک نگاه مشکل شما را بفهمد.

کلی‌تر، تصور کنید که به یک لیست از سوالات یک آرشیو نگاه می‌کنید، که فقط خطوط عنوان‌ها نمایش داده می‌شوند. عنوان پست خود را طوری انتخاب کنید که بخوبی سوال شما را منعکس کنید، تا شخص بعدی که آرشیو را جستجو می‌کند، بتواند دنبال آن ریسمان (thread) را بگیرد و به یک جواب برسد، بجای اینکه دوباره آن سوال را پست کند.

اگر شما یک سوال را در پاسخ می‌فرستید، مطمئن شوید که خط عنوان را تغییر دهید تا نشان دهد که در حال پرسیدن یک سوال هستید. یک خط عنوان مانند «پاسخ: تست» یا «پاسخ: باگ جدید» کمتر احتمال می‌رود که به قدر مفیدی توجه را جلب کند. همینطور در نقل قول پیام‌های قبلی، با حذف قسمتهای اضافه، آن را به حداقل برسانید تا با mail readerهای جدید سازگار باشد.

برای شروع یک ریسمان کاملاً جدید، به سادگی دکمهٔ پاسخ را فشار ندهید. با این کار، بازدیدکنندگان را محدود خواهید کرد. بعضی mail readerها مثل mutt به کاربر اجازه می‌دهند که بر اساس ریسمان مرتب کنند و سپس پیام‌های داخل یک ریسمان را با تا کردن آن پنهان کنند. افرادی که این کار را آنجا دهند هرگز پیام شما را نخواهند دید.

تغییر دادن عنوان، کافی نیست. Mutt و شاید دیگر mail readerها، برای تعیین یک ریسمان، به اطلاعات دیگری در سرآیند ایمیل‌ها نگاه می‌کنند، نه به خط عنوان. بجای این کار یک ایمیل کاملاً جدید را شروع کنید.

در انجمن‌های وب، قواعد رفتار خوب، کمی متفاوت است، چون پیام‌ها معمولاً خیلی بیشتر به یک بحث خاص محدود هستند، و معمولاً خارج از آن ریسمان‌ها (تاپیک‌ها) قابل مشاهده نیستند. هنگام پرسیدن یک سوال در پاسخ به ریسمان، تغییر دادنِ عنوان لازم نیست. حتا همهٔ انجمن‌ها اجازه نمی‌دهند که پاسخ‌ها بتوانند عنوان جداگانه‌ای داشته باشند، و اگر هم چنین کاری آنجا دهند تقریباً آنها را نمی‌خواند. به‌هرحال، پرسیدن یک سوال در یک پاسخ، به خودی خود مورد شک است، چون آن فقط توسط افرادی دیده خواهد شد که این ریسمان را دنبال می‌کنند. پس یک ریسمان (تاپیک) جدید را آغاز کنید، مگر اینکه مطمئنید می‌خواهید فقط از افرادی بپرسید که در حال حاضر در این ریسمان فعال هستند.

پاسخ دادن را آسان کنید

پایان دادن سوال با این عبارت که «لطفاً پاسخ خود را به ... بفرستید»، جواب گرفتن شما را کاملاً بعید می‌سازد. اگر حتا نمی‌توانید چند ثانیه به خودتان زحمت دهید که یک عنوان پاسخ-به در mail reader خود تنظیم کنید، ما هم نمی‌توانیم چند ثانیه به خودمان زحمت دهیم که دربارهٔ مشکل شما فکر کنیم. اگر نرم‌افزار ایمیل این امکان را نمی‌دهد، از یک mail reader بهتر استفاده کنید.

اگر سیستم‌عامل شما از هیچ mail reader ی که این امکان را بدهد، پشتیبانی نمی‌کند، از یک سیستم‌عامل بهتر استفاده کنید. در انجمن‌های وب، درخواست پاسخ از طریق ایمیل، کاملاً گستاخانه است، مگر این‌که معتقد باشید آن اطلاعات حساس هستند (و شخصی به هر دلیلی می‌خواهد آن را فقط به شما اطلاع دهد و نه به دیگران). اگر می‌خواهید هنگام پاسخ هر فرد، یک ایمیل کپی از آن به شما ارسال شود، از آن انجمن وب درخواست کنید که آن را برای شما ارسال کند؛ این امکان تقریباً همه جا تحت عناوینی مثل «این ریسمان را دنبال کن»، «هنگام پاسخ، ایمیل بفرست» و غیره، مورد پشتیبانی است.

بصورت واضح، از لحاظ دستوری صحیح، و با املای صحیح بنویسید

ما به تجربه دریافتیم افرادی که نویسندگان بی‌دقت و نامرتبی هستند، در فکر کردن و کدنویسی هم بی‌دقت و نامرتب هستند. جواب دادن به افرادی که فکر نامرتب و شلخته‌ای دارند، چندان مفید نیست؛ ما ترجیح می‌دهیم وقت خود را جای دیگری صرف کنیم.

پس مهم است که سوال خود را واضح و خوب بیان کنید. اگر نمی‌توانید زحمت آن را بکشید، ما هم نمی‌توانیم به آن توجه کنیم. تمام سعی خود را بکنید تا زبان (بیان) خود را بهبود دهید (صیقل دهید). لازم نیست که رسمی و سنگین باشد — در واقع فرهنگ هکرها به آن طرز بیانی بها می‌دهد که غیررسمی، عامیانه و شوخ‌طبعانه و همراه با دقت و ظرافت باشد. اما آن باید دقیق باشد؛ باید نشانه‌هایی باشد که شما اندیشه و توجه می‌کنید.

املا، نشانه‌گذاری و بزرگ کردن حروف اول را درست انجام دهید. its را با it's و loose را با lose و discrete را با discreet اشتباه نگیرید. تمام حروف را بزرگ ننویسید؛ این مانند فریاد زدن تعبیر می‌شود و خشن تصور می‌شود. (اگر تمام حروف هم کوچک باشد، فقط کمی رنجش‌آور بوده و خواندن آن را سخت می‌کند)

کلی‌تر، اگر مانند یک انسان ساده و کم‌سواد بنویسید، بسیار احتمال می‌رود که نادیده گرفته شوید. پس از میانبرهایی که کوتاه‌کنندهٔ متن استفاده نکنید. نوشتن you بصورت u شما را شبیه یک انسان ساده و کم‌سواد می‌کند که می‌خواهد دو کلید کمتر فشار دهد.

اگر سوال خود را در انجمنی می‌پرسید که از زبان بومی شما استفاده نمی‌کند، شما یک میزان محدودی از خطاهای املایی و دستوری خواهید داشت، اما از روی تنبلی دچار خطاهای بیش از حد نشوید (بله، ما معمولاً می‌توانیم آن تفاوت را تشخیص دهیم). همینطور اگر نمی‌دانید که شخص پاسخگو چه زبانی دارد، به انگلیسی بنویسید. هکرهای مشغول، سوالات با زبانی که نمی‌فهمند را نادیده می‌گیرند، و انگلیسی زبان کاری اینترنت است. با نوشتن به زبان انگلیسی، این احتمال را که سوالتان بدون خوانده شدن پاک شود، به حداقل می‌رسانید.

سوال خود را در قالب‌های استاندارد و در دسترش مطرح کنید

اگر سوالتان را به طور مصنوعی سخت کنید، احتمال نادیده گرفتن آن بیشتر می‌شود لذا: نامه را با فرمت"plaintext"و نه "HTML" بفرستید. (غیر فعال کردن HTML کار سختی نیست) ضمیمه‌های MIMEمعمولاً مناسب هستند اگر شامل مطالب واقعاً ضروری باشند.

نامه خود را به صورت پاراگراف‌هایی که از خطوط به هم پیچیده شده تشکیل شده‌اند، نفرستید. این کار، پاسخ گویی به قسمتهای مختلف نوشته شما را دشوار می‌کند، فرض کنید که پاسخگویی شما، نامه شما را در صفحاتی با خطوط شامل ۸۰ کاراکتر می‌بیند، لذا خطوط خود را در ۸۰ کاراکتر یا کمتر تهیه کنید.

داده‌های خود را مانند آدرس فایل‌ها به چند خط تبدیل نکنید تا در عرض یک ستون قرار گیرد. داده‌ها باید به همان صورتی که هستند در نامه قرار بگیرند تا خواننده مطمئن شود که چیزی را می‌بیند که شما قبلاً دیده‌اید. هرگز تصور نکنید که مخاطبین شما قادر به خواندن فایل‌های اختصاصی مانند Microsoft word یا Excel هستند. بسیاری از هکرها به این کار همانند وقتی که یک توده‌ای از کود که بوی خوک می‌دهد و در جلوی در باشد، به آن واکنش نشان می‌دهند و اگر هم بتوانند به آن غلبه کنند، این کار نمی‌کنند.

اگر شما از سیستم‌عامل ویندوز نامه می‌فرستید، امکان "smart Quotes" را غیر فعال کنید. این کار از فرستاده شدن کاراکترهای بی‌مصرف جلوگیری می‌کند.

در صفحات گفتگو، از اشکال خندان (smiley) و امکانات HTML استفاده نکنید. یکی دو تا از این اشکال ایرادی ندارد اما اگر صورت نوشته شما با این گونه اشکال پر شده باشد، دیگران فکر می‌کنند که شما عاجز از نوشتن هستید. بطور جدی استفاده بیش از حد از این اشکال و رنگی کردن نوشته‌ها شما را شبیه دختر نوجوانی که در حال خندیدن است می‌کند که این کار عموماً برای شما جوابی به همراه ندارد.

اگر شما از یک پردازش‌گر ایمیل با صورت گرافیکی کاربری مانند MS Out look Netscape Messenger و یا از این‌گونه‌ها استفاده می‌کنید، آگاه باشید که در صورتی که از تنظیمات پیش‌فرض آن استفاده می‌کنید، ممکن است این قوانین نقض شوند.

بیشتر این پردازشگرها دارای یک دستور در فهرست خود به نام view source هستند از این گزینه در پوشه نامه‌های فرستاده خود استفاده کنید و فرستادن نوشته ساده (pain tent) بدون ضمایم غیر ضروری را بررسی کنید.

درباره مشکل خود دقیق و آگاه باشید

نشانه‌های مشکل ایجاد شده یا bugها را به دقت و روشنی شرح دهید.
محیطی که در آن این مشکل ایجاد می‌شود را شرح دهید. (سیستم عامل، کاربرد و ...) شرکت فروشنده و مدل آن‌را هم معرفی کنید مثلاً (Fedora Coret یا Slackware 91 و ...)
مطالعاتی که بر روی این مشکل انجام داده‌اید را شرح دهید.
مراحل تشخیص و رفع مشکل را که انجام داده‌اید، قبل از طرح سوال، شرح دهید
هرگونه تغییر در سخت‌افزار یا نرم‌افزار که اخیراً انجام شده است را شرح دهید.
تلاش کنید تا به سوالاتی که پیش‌بینی می‌کنید از شما پرسیده شوند، پیش‌تر پاسخ دهید.
Simon Tatham مقاله جالبی به نام «چگونه Bugها را به طور مؤثر گزارش کنیم» نوشته است که قویاً توصیه می‌شود آن‌را بخوانید.

حجم مطالب دلیلی بر دقیق بودن آن نیست

باید دقیق و آموزنده بنویسید. این هدف با نوشتن حجم زیادی از داده‌ها و کدها در نامه تقاضای کمک محقق نمی‌شود. اگر یک مشکل بزرگ و پیچیده دارید، سعی کنید آن‌را تا حد ممکن خلاصه و مرتب ارائه کنید.

این امر حداقل سه فایده دارد. اول این‌که معلوم شود که شما برای خلاصه کردن سؤال خود تلاش کرده‌اید یا تمایل بیشتری برای پاسخ به شما وجود خواهد داشت. دوم این‌که با خلاصه‌سازی پاسخ مفیدتری هم خواهید گرفت؛ و سوم این‌که در حین خلاصه کردن و پیرایش گزارش خود ممکن است بتوانید مشکل حل کنید یا راه حل کوتاهتری برای آن پیدا کنید.

ادعای یافتن یک bug را نکنید!

هنگامی که با یک نرم‌افزار به مشکل برخوردید، بدون اطمینان کامل ادعای یافتن یک bug جدید را مطرح نکنید. راهنمایی: تا هنگامی که با یک ضمیمه به کد منبع نتوانید مشکل را برطرف کنید یا با آزمایش رگرسیون با ورژن قبلی که نشان دهنده یک رفتار نادرست باشد، شما نباید مطمئن شوید. این امر در مورد وب سایت‌ها و مدارک هم صدق می‌کند سندی را به عنوان bug یافتید، باید متنی را جایگزین آن کنید یادآوری می‌شود که کاربران بسیاری هستند که مشکل شما را تجربه نکرده‌اند. همچنین شما با خواندن مطالب و وب سایت‌های مرتبط، در مورد آن نرم‌افزار آموزش دیده‌اید در غیر این صورت شما کاری را اشتباه انجام می‌دهید و نه نرم‌افزار.

افرادی که یک نرم‌افزار را تهیه می‌کنند، تلاش می‌کنند تا آن نرم‌افزار حداکثر کارایی مطلوب را داشته باشد. اگر شما ادعا کنید که یک bug در آن یافته‌اید، در واقع کامل بودن کار آنها را زیر سؤال برده‌اید و این باعث رنجاندن آنها می‌شود، حتا اگر حق با شما باشد. به خصوص ذکر کلمه bug در عنوان نامه، کار سیاست مدارانه‌ای نیست.

وقتی که سوال خود را مطرح می‌کنید، بهتر است فرض کنید که شما کار اشتباهی را انجام می‌دهید، حتا اگر مطمئن باشید که یک bug واقعی را یافته‌اید. اگر واقعاً این طور باشد، در مورد آن در پاسخ‌ها خواهید شنید. با این کار نگهدارنده‌های نرم‌افزار از شما عذرخواهی خواهند کرد، همچنین اگر شما اشتباه کرده باشید، باید از آنها عذرخواهی کنید.

تحقیر کردن جایگزینی برای انجام تکلیف نیست

بعضی از افراد که می‌دانند نباید گستاخانه یا مغرورانه رفتار کنند، در نقطه مقابل تحقیر کردن، تقاضای جواب می‌کنند. جملاتی مثل «می‌دانم که یک کاربر جدید بازنده هستم ولی...» از این قبیل‌اند. این کار منحرف کننده است و کمکی هم نمی‌کند به خصوص این کار وقتی توأم با ابهام در مورد مشکل واقعی باشد، آزار دهنده است.

وقت خود و ما را با سیاست‌های خام و پیش پا افتاده هدر ندهید. در عوض، زمینه‌های واقعی مشکل خود را به وضوح شرح دهید. این کار بهتری نسبت به تحقیر کردن است.

برخی انجمن‌ها محل جداگانه‌ای برای سوال‌های کاربران جدید دارند. اگر فکر می‌کنید که سوال پیش پا افتاده‌ای دارید، به آنجا بروید. اما در آنجا نیز نباید تحقیر کرد.

به جای حدس‌های خود نشانه‌های مشکل را شرح دهید

نوشتن در مورد اینکه خودتان علت مشکل پیش آمده را چه می‌دانید، مفید نیست (اگر فرضیات شما بکلی اشتباه باشد آیا با دیگران مشورت می‌کنید؟)

لذا سعی کنید که به دوستداران کامپیوتر از علائم و نشانه‌های اولیه مشکل موجود بگویید و نه از فرضیات و تئوری‌های خود. بگذارید آنها خود تفسیر کنند و مشکل را تشخیص دهند اگر احساس می‌کنید که ذکر کردن حدستان می‌تواند مهم باشد، آن‌را به روشنی و با عنوان حدس بیان کنید و همچنین دلیل این‌که چرا این پاسخ نمی‌تواند جوابگوی مسئله باشد بیان کنید.

سوال احمقانه: من دائماً پیغام خطای SIG11 را در هسته کمپایل دریافت می‌کنم و به یک شکاف بسیار نازک در بورد اصلی (Mothor Boord) مشکوک هستم. بهترین راه برای اطمینان از این وضعیت چیست؟

سؤال هوشمندانه: کامپیوتر خانگی من که K 6233 بر روی بورد اصلی FIC-PA 2007 (VIA Apollo VP2 Chipcedt) با ۲۵۶ مگابایت رم از نوع Car Sair PC133 SDRAM می‌باشد، ۲۰ دقیقه بعد از روشن شدن دائماً پیغام خطای SIG11 را نشان می‌دهد. اما قبل از ۲۰ دقیقه هرگز این اتفاق نمی‌افتد. با Restart کردن سیستم، ساعت Restart نمی‌شود ولی با خاموش کردن در شب Restart می‌شود. با خارج کردن رم‌ها هم این مشکل حل نمی‌شود. قسمت مربوطه از فهرست کامپایل به شرح ذیل است.

چون رسیدن به این نقطه برای بسیاری از افراد مشکل به نظر می‌رسد، یک جمله را به شما یادآوری می‌کنیم: «همه تشخیص دهندگان از ایالت میسوری هستند!» که شعار اداری این ایالت «به من نشان بده» است. (در سال ۱۸۹۹ یکی از افراد کنگره آمریکا گفت من از کشوری می‌آیم که در آنجا ذرت و کتان و دموکرات و فصاحت بیان بی‌معنی کشت می‌کنند که نه مرا متقاعد می‌کند و نه راضی. من از ایالت میسوری هستم. شما باید به من نشان بدهید) در مورد تشخیص دادن، شک کردن مهم نیست اما نیاز واقعی و کاربردی به دانستن این است که چه چیزی به نشانه‌هایی که شما دیده‌اید نزدیک‌تر است و نه فرضیات و حدس‌های شما. به ما نشان بدهید!

نشانه‌های مشکل خود را به ترتیب زمان وقوع شرح دهید

نشانه‌های مفید برای تشخیص اینکه چه مشکلی پیش آمده است، اغلب در اتفاقاتی که قبلاً افتاده‌اند وجود دارند؛ لذا نامه شما باید به دقت شرح دهید که شما چه کاری انجام داده‌اید و سیستم و کامپیوتر شما چه عکس‌العملی داشتند تا اینکه سیستم blow up کرده است.

در مورد فرآیندهای Command-Line ، داشتن یک Session log و نقل قول مربوط در حدود بیست خط می‌تواند خیلی مفید باشد.

اگر برنامه شما که blow up کرده است، دارای گزینه تشخیص عیب باشد (مانند حالت verbose ) سعی کنید از آن برای گرفتن اطلاعات بیشتر برای اشکال‌زدایی (debug) برنامه استفاده کنید.

به یاد داشته باشید که لزوماً هر چه بیشتر، بهتر نخواهد بود. سعی کنید سطحی از اشکال‌زدایی را انتخاب کنید که خواننده را مطلع نماید و نه اینکه آنرا در انبوهی از داده‌های بی‌ارزش گمراه کند.

اگر نوشته شما طولانی شد (بیش از ۴ پاراگراف)، بهتر است به طور مختصر مشکل را در ابتدا مطرح کنید و سپس به شرح وقایع به ترتیب زمانی بپردازید. به این ترتیب خوانندگان خواهند دانست که در نوشته شما به دنبال چه چیزی باید بگردند.

هدف را مشخص کنید، نه مرحله

اگر به دنبال این هستید که بدانید چطور باید کاری را انجام داد (مثل گزارش کردن یک اشکال یا bug )، با شرح دادن هدف خود شروع کنید. بعد از آن فقط برخی از مراحل خاص که برای رسیدن به آن طی کردید و موفق نشدید را شرح دهید.

اغلب، افرادی که به کمک تکتیکی نیاز دارند، هدف بلند مرتبه‌ای را در ذهن می‌پرورانند و در راهی که فکر می‌کنند تنها راه رسیدن به هدف است گمراه می‌شوند. آنها برای کمک گرفتن مرحله به مرحله می‌آیند اما نمی‌دانند که مسیر اشتباه است تلاش قابل توجهی برای گذر از این مرحله مورد نیاز است.

سوال احمقانه: چگونه می‌توان در برنامه FooDraw مقادیر RGB رنگ را بر مبنای شانزده‌تایی انتخاب کرد؟

سوال هوشمندانه: من تلاش می‌کنم که جدول رنگ‌ها را روی یک تصویر با مقادیر انتخابی خودم قرار دهم. در حال حاضر تنها راهی که به نظرم می‌رسد اینست که هر ردیف از جدول را اصلاح کنم اما نمی‌توانم در برنامه FooDraw رنگ‌ها را بر مبنای مقادیر RGB شانزده‌تایی انتخاب کنم.

سوال دوم هوشمندانه بود. جواب این سوال ابزار بهتری برای آن کار را پیشنهاد می‌دهد.

از دیگران نخواهید که جواب سوال را به صورت خصوصی ایمیل کنند

کاربران اینترنت عقیده دارند که حل مشکلات باید یک فرایند عمومی و روشن باشد که در طی آن اولین جواب به یک پاسخ می‌تواند و باید توسط دیگر کاربران که با اطلاعات بیشتری به آن توجه می‌کنند مورد تصحیح و تکمیل قرار بگیرد. همچنین، کسانی که کمک می‌کنند تا دیگران به جواب سوال خود برسند، بخشی از پاداش خود را به این صورت می‌گیرند که به عنوان یک فرد مسئول و جوابگو و صلاحیت‌دار و مطلع توسط دیگر کاربران دیده می‌شوند.

وقتی که شما درخواست جواب خصوصی می‌کنید، هم فرایند پاسخ‌گویی و هم این پاداش را دچار مشکل می‌کنید. این کار را نکنید. این انتخاب فرد پاسخگو است که به شما بطور خصوصی پاسخ دهد یا خیر و اگر او این کار را انجام دهد معمولاً به این دلیل است که فکر می‌کند سوال از لحاظ جذابیت برای دیگران و همچنین اطلاعات، برای دیگران بسیار ضعیف است.

تنها یک استثناء برای این قاعده وجود دارد. اگر فکر می‌کنید که سوال شما بگونه‌ای است که ممکن است جواب‌های بسیار زیاد و مشابه به یکدیگر دریافت کنید، از کلمات جادویی مانند «به من ایمیل بزنید و من خلاصه‌ای از پاسخ‌ها را به Group خواهم فرستاد» استفاده کنید. ممانعت از ورود تعداد بسیار زیاد نامه‌های مشابه یکدیگر به Group ' ها و یا Mailing hist ‌ها کار مودبانه‌ای است اما باید به قول خود مبنی بر خلاصه کردن جواب‌ها عمل کنید.

سوال را صریح مطرح کنید

برای سوال‌هایی که انتهای مشخصی ندارد، بازه زمانی محدودی برای پاسخگویی به آنها در نظر گرفته نمی‌شود. کسانی که می‌خواهند پاسخ‌های مفیدی به شما بدهند، مشغول‌ترین افراد هستند. (چون در اغلب کارها به تنهایی کار می‌کنند). این گونه افراد نسبت به سوال‌هایی با بازه زمانی نامحدود حساسیت دارند و تمایل چندانی به پاسخ‌گویی به آنها ندارند.

شما هنگامی که یک پاسخ مفید دریافت می‌کنید که از پاسخگویی خود در مورد چیزی که می‌خواهید بطور صریح پرسیده باشید (از اشاره‌گر استفاده کند، که بفرستید، پیوست را بررسی کنید یا هر چیز دیگر). این کار تلاش پاسخگو را بر روی هدف شما متمرکز می‌کند و به طور ضمنی حدی از نظر زمانی برای پاسخگویی و صرف انرژی برای کمک به شما ایجاد می‌کند. این کار خوبی است.

برای درک دنیایی که متخصصین در آن زندگی می‌کنند، به مهارت به عنوان یک منبع و زمان فراوان برای پاسخگویی به یک مورد کمیاب فکر کنید. هر چه زمان کمتری را برای پاسخگویی به سوال خود به طور ضمنی در نظر بگیرید، احتمال این‌که پاسخ واقعاً مناسب از جانب یک فرد خبره و پرمشغله دریافت کنید، بیشتر می‌شود بنابراین بهتر است که برای سوال خود قالبی در نظر بگیرید که زمان مورد نیاز به پاسخگویی به آن را از جانب یک فرد خبره به حداقل برساند. اما این کار اغلب مشابه ساده‌سازی یک سوال نیست. به عنوان مثال، ممکن است برای شرح مناسبی از X یک راهنمایی کنید؟ معمولاً سوال هوشمندانه‌تری است نسبت به اینکه ممکن است لطفاً X را توضیح دهید!

اگر شما یک کد نادرست دارید، بهتر است در مورد این‌که چه اشکالی دارد بپرسید تا اینکه درخواست کنید کسی آن‌را اصلاح کند.

وقتی که در مورد کد می‌پرسید

بدون این‌که مشخص کنید که باید به دنبال چه نوع مشکلی بود، از دیگران نخواهید تا کد برنامهٔ شما را اشکال‌زدایی یا به اصلاح debug کنند. فرستادن چند صد خط برنامه و گفتن این‌که «این برنامه کار نمی‌کند!» باعث می‌شود که هیچ پاسخی دریافت نکنید با فرستادن ده دوازده خط از برنامه و گفتن این‌که بعد از خط هفتم انتظار داشتم که اتفاق <X> بیفتد ولی <Y> رخ داد! بیشتر احتمال دارد تا به پاسخ برسید.

تکالیف منزل را نپرسید

کاربران کامپیوتر دریافتن پرسش‌هایی که از تکالیف منزل می‌شوند تبحر دارند. اغلب ما این کار را کرده‌ایم. این پرسش‌ها برای این است که روی آن‌ها کار کنید تا تجربه کسب کنید. پرسیدن راهنمایی ایرادی ندارد اما نه کل روش حل.

اگر دیدید که روی یک سوال کار کرده‌اید اما نتوانستید آن‌را حل کنید، از یک فروم یا گروپ بپرسید یا در نهایت به عنوان یک «کاربر» از لیست فروم یا پروژه کمک بگیرید با وجود اینکه کاربران دیگر متوجه آن می‌شوند، اما برخی از دیگر کاربران حرفه‌ای ممکن است حداقل یک راهنمایی به شما بکنند.

پرسش‌های بی‌معنی را حذف کنید

از به پایان رساندن درخواست پرسش خود با جملات بی‌مفهومی مانند کسی می‌تواند به من کمک کند؟ یا آیا جوابی وجود دارد؟ پرهیز کنید. اولاً، اگر شرح خود را تا نیمه نوشته بودید، این گونه پرسش‌ها زائد هستند. دوماً، به دلیل زائد بودن آنها کاربران آنها را آزاردهنده تلقی می‌کنند و احتمال دارد که جواب‌هایی بی عیب و نقص ولی بی اعتنا مانند بله، به شما می‌توان کمک کرد. یا خیر، هیچ کمکی نمی‌توان کرد به شما بدهند.

به طور کلی، از پرسش‌های آری یا خیر باید اجتناب شود مگر این‌که تنها جواب بله یا خیر برای شما کافی باشد.

سوال خود را با کلمه «فوری» نشانه‌دار نکنید، حتا اگر برای شما اینگونه باشد: این مشکل شماست، نه دیگران. اظهار ضرورت کردن نتیجه معکوس می‌دهد. بیشتر کاربران به راحتی اینگونه سوال‌ها را که با خودخواهی و گستاخی درخواست توجه فوری و ویژه می‌کنند را حذف می‌کنند.

تنها یک شبه استثناء وجود دارد. اگر شما در یک محل با مرتبه بالا و با یک نرم‌افزار کار می‌کنید و از نظر زمانی تحت فشار هستید، گفتن مودبانه محدودیت زمانی خود می‌تواند مؤثر باشد تا دیگران را به پاسخ دادن به شما ترغیب کند.

البته این کار ریسک بالایی دارد، چون معیار جالب بودن مسائل از نظر کاربران دیگر با شما متفاوت است. به عنوان مثال فرستادن نامه از یک ایستگاه فضایی بین‌المللی قانع کننده است اما از جانب یک انسان با احساس خوب و مهربان یا یک سیاستمدار خیر. در واقع، نوشتن کلمهٔ «فوری» باعث می‌شود که از سوال شما دوری شود حتا اگر از نظر آنها مهم باشد. اگر فکر می‌کنید که این امری مبهم است، دوباره این مطالب را بخوانید تا کاملاً آن‌را درک کنید، قبل از آن‌که نوشته‌ای را به جایی بفرستید.

ادب ضرری ندارد، گاهی کمک هم می‌کند

مؤدب باشید. از جملاتی مانند «لطفاً» و «با تشکر از توجه شما» یا «ممنون از ملاحظه شما» استفاده کنید. به طور واضح بیان کنید از این‌که دیگران وقتشان را برای کمک به شما رایگان صرف می‌کنند، متشکرید.

صادق بودن، به اندازه واضح، دقیق، با دستور زبان صحیح و مشروح بودن و پرهیز از قالب‌های مالکانه، مهم نیست و حتا نمی‌تواند جایگزین آنها باشد. بطور کلی، کاربران علاقه دارند گزارش‌های دقیق تکنیکی از bugها و ایرادها را هر چند بی ادبانه دریافت کنند تا نوشته‌های مؤدب ولی ابهام‌آمیز. (اگر این امر برای شما مبهم است، به یاد داشته باشید که سوالها را با چیزی که توسط آن می‌توان یاد گرفت ارزش‌گذاری می‌کنند)

به هر حال اگر مشکلات تکنیکی خود را ردیف کنید، مؤدب بودن شانس شما را برای دریافت پاسخ مفید افزایش می‌دهد.

(باید ذکر شود که تنها مخالفتی که از سوی کاربران قدیمی نسبت به این نوشته دریافت کرده‌ایم، در رابطه با توصیه‌های قبلی ما برای تشکر پیشاپیش است. برخی از کاربران احساس می‌کنند که این دلالتی به منظوری دارد و نه تشکر. توصیه ما اینست که هم پیشاپیش تشکر کنید و هم بعد از پاسخ‌گویی و یا ادب و احترام را به روشهای دیگری بیان کنید قبلاً با جملاتی مثل: «با تشکر از توجه شما» یا «ممنون از ملاحظه شما».

روش حل را با یادداشت مختصری پاسخ دهید

بعد از این‌که مسئله حل شد، یادداشتی به همه کسانی که به شما کمک کرده‌اند بفرستید، آنها را از نحوهٔ حل مطلع کنید؛ و باز هم از یاری آنها تشکر کنید. اگر مسئله شما در یک ایمیل لیست را گروه خبری مورد توجه قرار گرفته بود بهتر است این یادداشت را به آنجا بفرستید.

در بهترین حالت، پاسخ شما باید شامل سوال اولیه و به همراه کلمه حل شده یا Fixed یا Resolved یا هر کلمه‌ای با معنی مشابه در عنوان نامه باشد. در ایمیل لیست‌هایی که سرعت برگشت یا جواب دادن نامه‌ها زیاد است، یک کاربرد مستعد که می‌بینید یک نامه با عنوان مشکل X مطرح شده و سپس نامه مشکل X حل شده وجود دارد، وقت خود را (اگر علاقه‌مند به آن موضوع خاص نباشد) روی آن صرف نمی‌کند و به حل مشکلات دیگر می‌پردازد.

پاسخ شما نباید طولانی و شامل جملاتی ساده مثل: «ایراد از کابل شبکه بود، با تشکر از همه» باشد. حتا اگر پاسخ ندهید، بهتر از این جملات است. پاسخ کوتاه و خلاصه‌ای شیرین بهتر است از یک مقاله طولانی مگر اینکه عمق تکنیکی مسئله زیاد باشد. ذکر کنید که چه عملی مشکل را حل کرد اما لزومی ندارد که تمام مراحل حل مشکل را گزارش کنید.

برای برخی از مسائل مناسب است که خلاصه‌ای از مراحل رفع مشکل را گزارش کنید. وضعیت نهایی مسئله خود را شرح دهید. توضیح دهید چه روشی شما را به حل رساند و بعد از آن به داده‌هایی که جواب نمی‌رسد اشاره کنید. روش‌های اشتباه را باید بعد از جواب صحیح و دیگر مطالب خلاطه بیاورید تا این‌که خلاصه شما تبدیل به یک داستان کارگاهی نشود. از افرادی که به شما کمک کردند نام ببرید، با این کار با آنها دوست هم می‌شوید.

در کنار مؤدب و آموزنده بودن، این روش خلاصه نویسی به دیگرانی که در آرشیو ایمیل لیست‌ها، گروه‌های خبری و یا فروم‌ها به دنبال مطلبی هستند، کمک می‌کنید تا بدانند دقیقاً چه روشی به شما کمک کرده است.

در نهایت، این گونه خلاصه نویسی به تمام کسانی که کمک کرده‌اند، احساس رضایت‌مندی و نزدیکی به مسئله می‌دهد و این کم ارزش نیست. اگر شما یک تکنسین یا هکر نیستید، مطمئن باشید که این احساس برای راهنماها و متخصصینی که از آنها کمک گرفته‌اید، بسیار مهم است. شرح مسئله‌ای که به حل نشدن و پوچی ختم شود، مأیوس کننده است و کاربران از حل آنها خودداری می‌کنند. احساس دوری از این حالت کمک بسیار بسیار بزرگی به شما برای مرتبه بعدی که می‌خواهید سوال بپرسید می‌کند.

در نظر داشته باشید که چقدر می‌توانید دیگران را از داشتن مشکل مشابه پیشگیری کنید، از خود بپرسید که آیا یک سند نوشته یا FAQ (سوالات پرسیده شده متداول) می‌تواند کمک کند؟ و اگر جواب بله بود، آن‌را نوشته و بفرستید.

در میان کاربران حرفه‌ای، این گونه رفتار خلاصه نویسی مهم‌تر از ادب معمول است. این روشی است که با آن می‌توانید شهرتی بین دیگران برای تعامل با آنها کسب کنید که دارایی با ارزشی است.

چگونه پاسخ‌ها را تفسیر کنیم

RTFM و STFW: چگونه بیان کنیم که دچار مشکل جدی شده‌ایم:

یک رسم سنتی و مقدس وجود دارد: اگر پاسخی دریافت کردید که در آن نوشته شده بود RTFM یعنی باید Manual (کتاب راهنما) را بخوانید. در این مواقع نظر فرد پاسخ دهنده معمولاً صحیح است. بروید دستورالعمل‌ها را بخوانید.

RTFM خویشاوندن جوانتری هم دارد. اگر پاسخ دریافتی شامل STFW بود یعنی آن فرد معتقد است که باید وب را جستجو کنید. مطمئناً حق با اوست. بروید و جستجو کنید.

مدل مودبانه‌تر این بیان اینست که بگویند Google is your Friend یعنی گوگل دوست شماست و این یعنی در گوگل جستجو کنید.

در انجمن‌ها، ممکن است توصیه کنند که آرشیو را بگردید. در واقع، ممکن است فرد مهربانی، اشاره‌ای به مشکلات قبلی که این مسئله در آن‌جا حل شده است، کرده باشد. اما به این ملاحظات اعتماد نکنید، قبل از پرسش، آرشیو را جستجو کنید.

اغلب، هنگامی که افرادی به شما توصیه می‌کنند وب را جستجو کنید، در حین نوشتن از جملات، صفحه‌ای از دستورالعمل یا اطلاعاتی شما به آن نیاز دارید را در مانیتور خود باز کرده‌اند و می‌بینند. این توصیه آنها به این معناست که

(۱) اطلاعات مورد نیاز شما را به راحتا پیدا می‌شود

(۲) اگر خودتان جستجو کنید بیشتر یاد می‌گیرید تا اینکه آن اطلاعات را به شما بدهند.

شما با این کار نباید رنجیده شوید. در استاندارد کاربران حرفه‌ای (هکرها)، پاسخ دهنده به سوال شما بدین طریق نوعی از احترام خشن را نشان می‌دهد، به جای اینکه شما را نادیده بگیرد. در عوض شما باید به خاطر این مهربانی مادربزرگانه از او تشکر کنید.

اگر نفهمیدید...

اگر پاسخ را نفهمیدید، فوراً تقاضای روشن کردن پاسخ نکنید. از همان اندازه‎هایی که برای پاسخ اولیه خودتان (دستورالعمل‎ها FAQS، وب و دوستان ماهر) برای فهمیدن جواب استفاده کنید. سپس اگر باز هم نیاز به شفاف سازی نشان دهید که چه چیزی یادگرفته‎اید.

برای نمونه تصور کنید که من به شما می‎گویم: "به‎نظر می‎رسد که شما Zentry گرفته شده‎ای دارید، باید آن‌را تمیز کنید." در این صورت یک جوابیه نامناسب این خواهد بود:" Zentryچیست؟" و یک جواب خوب این خواهد بود" بسیار خوب، من صفحه اصلی را خواندم و به Zentry‌ها با عنوان سوئیچ‎های –Z و –P اشاره شده است اما هیچ یک از تمیز کردن Zentry چیزی نگفته‎اند. آیا اینها درست است یا من نکته‎ای را متوجه نشده‎ام؟"

برخورد با گستاخی

آنچه که در محیط هکرها گستاخی می‎نمایند به معنای توهین آمیزی نیست بلکه حاصل بیان مستقیم و بدور از مطالب اضافه است که برای افرادی که بیشتر به حل مسائل می‎اندیشیدند تا ایجاد احساس خوبی در دیگران، طبیعی‎تر است. وقتی با گستاخی مواجه شدید، سعی کنید آرام برخورد کنید. اگر کسی واقعاً از حد خود خارج شود بسیار متحمل است که یکی از افراد قدیمی آن لیست یا گروه جدی یا فروم او را متوجه کند. اگر این کار صورت نگیرد و شما خلق و خوی را از دست دهید ممکن است فردی را که طبق هنجارهای یک محیط کاربری افتاده کرده است از دست بدهید و شما مقصر خواهید بود. این امر شانس شما را در دریافت کمک برای آنچه که خواسته‎اید کاهش خواهد داد.

از طرف دیگر، معمولاً شما با گستاخی مواجه می‎شوید و برخورد با آن بی‎جا خواهد بود. حالت عکس فوق اینست که با متخلفین واقعی را به‎شدت برخورد کنید و رفتار غیر معقول آنها را با چاقوی کلام قطع کنید. البته قبل از کار از موقعیت خود بسیار بسیار مطمئن باشید مرز بین تصحیح دیگران و غیر فعال بودن و شروع یک جدال بی‎هدف به اندازه‎ای باریک است که خود هکرها هم گاهی اوقات آنرا اشتباه می‎گیرند. اگر شما یک تازه‌وارد هستید، شانس شما کمتر خواهد بود. اگر بدنبال اطلاعات هستید و نه سرگرمی، بهتر است انگشتانتان را از روی کی‎بورد بردارید و ریسک نکنید. (برخی افراد معتقدند که هکرها حالت خفیفی از خود ماندگی یا سندرم اسپرگر دارند و واقعاً فاقد برخی از مداربندی‎های مغزی آنها که برهم کنش‎های اجتماعی انسان را روان می‎کند، هستند. این ممکن است درست باشد یا نباشد اگر خودتان یک هکر نیستید، ممکن است از عهده بی‎قاعدگی و عجیب و غریب بودن این مسئله برآیید، اگر فکر می‎کنید که مغزما دچار ضایعه شده است. شروع کنید ما اهمیتی نمی‎دهیم! ترجیح می‎دهیم همان چیزی باشیم که هستیم و عموماً تردیدی نسبت به عناوین پزشکی داریم)

در قسمت بعد، در مورد مطلب متفاوتی بحث می‎کنیم با نوع گستاخی که در اثر رفتار اشتباه با آن برخورد می‎کنید.

شبیه یک بازنده رفتار نکردن

با توجه به راه‎های مفصلی که در این‎جا گفته شد یا راه‎های مشابه بعید از که در فرم‎‎های ارتباطی هکرها اشتباه کنید. به‎طور دقیقی با جملات متفاوت به شما گفتیم که چگونه می‎توان اشتباه کرد.

گر چنین اتفاقی افتاد بدترین کار اینست که از این تجربه خود ناله کنید، ادعا کنید که شفاهاً مورد توهین قرار گرفته‎اید، تقاضای عذرخواهی کنید، جیغ بکشید، نقستان را حبس کنید، به شکایت کردن تهدید کنید، از افراد شکایت کنید و غیره. در عوض کاری که شما می‎کنید، اینست که:

پیش بروید. این امری طبیعی است. درواقع مناسب و سالم است.
استانداردهای جوامع از خودشان حمایت نمی‎کنند. توسط افراد فعالی که از آنها استفاده می‎کند و به‎وضوح در عموم حمایت می‎شوند. ناله نکنید که همه انتقادها باید در ایمیل‎های خصوصی عنوان شوند. اینگونه نیست. همچنین نباید اصرار کنید که توسط فردی که یکی از ادعاهای شما را اشتباه خوانده است یا نظر متفاوت است، مورد هجوم واقع شده‎اید. این اخلاق بازنده‎هاست.
انجمن‌هایی هستند که در آنها به‎دلیل راهنمایی اشتباه و از روی ادب زیاد، شرکت‎کنندگان توسط دیگران کاربران از فرستادن نامه‎های گمراه کننده منع شده‎اند و به آنها گفته شده"اگر نمی‎خواهید به کسی کمک کنید، لطفا حرف نزنید!"
رفتن کاربران راهنما به جاهای دیگر، منتج به این می‎شود که فروم به صحبتهای بلی‎معنی نزول کنند و تبدیل به یک؟ تکنیکی بی‎استفاده گردد.
به‎طور اغراق‎آمیزی "دوستانه" (در این حالت) یا مفید: یکی را انتخاب کنید.
به یاد داشته باشید: وقتی که هکری به شما می‎گوید که اشتباه کرده‎اید، (صرف نظر از اینکه چقدر درشت‎گویی کرده باشد)، به شما می‎گوید که دوباره آن کار را تکرار نکنید، او ملاحظه ۱- شما ۲- اجتماع را می‎کند. بسیار راحتتر است برای او که شما را ندیده بگیرد و شما را از زندگی خودش فیلتر کند. اگر نمی‎توانند سپاسگزار باشید، حداقل کمی بزرگی داشته باشید و ناله و شکایت نکنید و انتظار نداشته باشید که مثل یک عروسک شکننده با شما رفتار بشود زیرا شما یک تازه‌وارد با روحیه حساس و ادعاهای مبهم هستید.

گاهی اوقات افراد بدون هیچ دلیل روشنی شخصاً شما را مورد حمله قرار می‎دهند حتا اگر شما اشتباهی نکرده باشید (یا فقط در ذهن آنها دچار اشتباه شده‎اید) در این موارد، شکایت کردن روشی واقعاً اشتباه است.

این افراد متجاوز، نادان هم هستند که بدون هیچ دلیلی، خود را با تجربه می‎دانند یا با آزمایش‎های روان‎شناسی می‎خواهند بدانند که اشتباه کرده‎اید یا خیر. خوانندگان دیگر هم آنها را نادیده می‎گیرند و یا با روش خودشان با آنها برخورد می‎کنند رفتار این‎گونه افراد خود آنها را دچار مشکل می‎کند که به شما ربطی ندارد.

اجازه ندهید که داخل این‎گونه بحث‎ها به دام بیفتید. پس از این‌که بررسی کردید آنها واقعاً توهین هستند و نه اشاره‎ای به اشتباه شما و نه اشاره‎ای به اشتباه شما و نه اشاره‎ای زیرکانه به جواب واقعی سوال شما اغلب توهین‎ها نادیده گرفته می‎شوند.

سوالهایی که نباید پرسید

در اینجا برخی از سوالهای معمول احمقانه و سوالهایی که هکرها به آنها پاسخی نمی‎دهند، آورده شده است:

سوال: کجا می‎توانم برنامه یا منبع X را پیدا کنم؟
سوال: چگونه می‎توانم از X برای انجام استفاده کنم؟
سوال: چگونه می‎توانم پوسته Prompt خود را تنظیم کنم؟
سوال: می‎توانم یک فایل Acme Corp را به Tex توسط تبدیل کننده Bass- O- Matic تبدیل کنم؟
سوال: مسیر SQL statement و Configuration و Program من کار نمی‎کند!
سوال: با ویندوز خود مشکل دارم. می‎توانید کمکم کنید؟
سوال: برنامه من کار نمی‎کند. فکر می‎کنم وسیله X سیستم من خراب است!
سوال: برای نصب لینوکس یا X مشکل دارم. می‎توانید کمکم کنید؟
سوال: چگونه می‎توانم Crack کنم؟ حق امتیاز یک کانال را بدزدم؟ ایمیل کسی را بخوانم؟

سوال: کجا می‎توانم برنامه یا منبع X را پیدا کنم؟
جواب: از همان‎هایی که من پیدا کردم در پایان یک جستجوی اینترنتی. یعنی هنوز همه نمی‎دانند چگونه از google استفاده کنند؟
سوال: چگونه می‎توانم از X برای انجام Y استفاده کنم؟
جواب: اگر هدف شما انجام Y است نباید روشی را که ممکن است برای آن مناسب نباشد ذکر کنید. پرسش‌هایی از این قبیل اغلب نشانگر این هستند که فرد فقط در مورد X بی‎اطلاع نیست بلکه در مورد شکل ۲ که درحال حل آنست و در جزئیات موقعیت خاصی هم سردرگم شده است. بهتر است این‎گونه افراد را نادیده بگیریم تا وقتی‎که مشکل خود را بهتر مطرح کنند.
سوال: چگونه می‎توانم پوسته Prompt خود را تنظیم کنم؟
جواب: اگر به همان اندازه که برای پرسیدن این سوال باهوش باشید می‎توانید RTFM کنید و جواب خود را بیابید.
سوال: می‎توانم یک فایل Acme Corp را به فایل Tex با تبدیل کننده Boss- O- matic تبدیل کنم؟
جواب: امتحان کن و ببین اگر این کار را می‎کردی ۱- جواب را می‎یافتی ۲- وقت من را هم نمی‎گرفتی.
سوال: مسیر SQL statement و Program/ Configuration من کار نمی‎کند.
جواب: این سوال نیست و من علاقه‎مند نیستم که با بیست سوالی سوال واقعی را شما کاوش کنم. کارهای بهتری برای انجام دارم. وقتی چیزی شبیه این می‎بینم، عکس‎العمل من طبیعتاً یکی از موارد زیر خواهد بود:

چیز دیگری هم داری که به آن اضافه کنی؟
آه، چقدر بد! امیدوارم درستش کنی.
دقیقاً این چه ربطی به من دارد؟

سوال: با ویندوز خود مشکل دارم می‎توانید کمک کنید؟
جواب: بله آن تفاله مایکروسافت را بیرون بریز و یک سیستم عامل با منبع باز مثل Linux یا BSD نصب کن.

یادداشت: در مورد ویندوز و در مورد برنامه‎ای که ساخت رسمی ویندوز نیست یا با آن تداخل دارد (مثل Samba) سوال نپرس. از این جواب متعجب نباش چراکه مشکل از ویندوز است و نه برنامه چون‌که ویندوز به‎طور کلی بسیار آسیب‌پذیر است و این مورد معمولی است.

سوال: برنامه من کار نمی‎کند. فکر می‎کنم وسیله X سیستم من خراب است.
جواب: درحالی‌که ممکن است شما اولین مغزی باشید که به یک عیب واضح در سیستم توجه کرده باشید به کتابخانه‎هایی که توسط صدها یا هزاران نفر استفاده شده‎اند رجوع کنید؛ بهتر از اینست که بطور کلی بی‎دلیل بنویسید ادعاهای غیر معمول، شواهد غیر معمول هم لازم دارد وقتی ادعایی شبیه این می‎کنید، باید با مستندات واضح و جامع در مورد ایراد پشتیبانی کنید.
سوال: برای نصب لینوکس یا X یا ... مشکل دارم می‎توانید کمک کنید؟
جواب: خیر. باید دستم به سیستم شما برسد تا بتوانم مشکل را حل کنم. از گروه محلی کاربران Linux خود برای کمک بپرسید. (می‎توانید لیستی از گروههای کاربران را اینجا پیدا کنید)

یادداشت: سوال در مورد نصب Linux هنگامی‎که در ایمیل لیست یا فرومی در مورد یک توزیع خاص باشید مناسب است، یا در فرم‎های محلی کاربران. در این موارد، جزئیات مشکل را شرح دهید. اما قبل از آن جستجوی دقیقی با "Linux" و همه قطعات سخت‎افزاری مشکوک انجام دهید.

سوال: چگونه می‎توانم Crack حق امتیاز یک کانال را بدزدم؟ ایمیل کسی را بخوانم؟
جواب: شما زندگی سطح پایینی دارید که می‎خواهید این کارها را انجام دهید و یک انسان سبک‌مغز هستید که از یک هکر چنین چیزی می‎پرسید.

پرسش‌های خوب و بد

در آخر، قصد دارم که با نمونه‌هایی روش پرسیدن هوشمندانه را شرح دهم جفتی از سوالها درباره یک مشکل یکسان، یکی از راه احمقانه و دیگر هوشمندانه.

احمقانه: کجا می‎توانم چیزی درباره Foonly Flarbamatic پیدا کنم؟

این سوال فقط تقاضای یک (STFW" (Search the Fucking Web" در جواب دارد.

هوشمندانه: از گوگل برای یافتن "Foonly Flurbumatic 2600" استفاده کردم، اما راهنمایی مقیدی نیافتم. می‎توانم راهنمایی در مورد اطلاعات برنامه‎نویسی روی این وسیله بگیرم؟

این مورد اکنون STFW را انجام داده است و به نظر می‎رسد که مشکل واقعی دارد.

احمقانه: نمی‎توانم کد را از فلان پروژه برای کمپایل بگیرم. چرا خراب است؟

این پرسشگر فرض می‎کند که کس دیگری اشتباه کرده است خودبین...

هوشمندانه: کدهای فلان پروژه تحت Nulix ورژن ۶٫۲ کامپایل نمی‎شود. من FAQ را خوانده‎ام اما چیزی درمورد مسائل مربوط به Nulix نداشت. در اینجا نسخه‎ای از تلاش برای کامپایل کردن را آورده‎ام آیا کاری انجام داده‎ام؟

پرسشگر این سوال محیط را مشخص کرده است FAQ را خوانده است خطا را نشان داده است؛ و فرض نمی‌‎کند که شکل او اشتباه دیگری باشد. این مورد ارزش توجه را دارد.

احمقانه: با مادربورد خود مشکل دارم کسی می‎تواند کمک کند؟

پاسخ هکر J. Randem به این سوال اینست:"درست است. آیا احتااج دارد آروغ بزنید و پوشکتان عوض شود؟" که با زدن کلید Delete پایان می‎یابد.

هوشمندانه: روی مادربورد t,y,x,s2464 را امتحان کردم. وقتی کمکی نکرد روش‌های C و B و A را امتحان کردم. هنگام امتحان روش C نشانه‎های غیر معمول را یادداشت کردم به‎طور مشخص اشکال از برنامه‎نویسی است اما نتایج طبق انتظار نیست. دلایل معمول ایرادهای مادربوردهای athlon MP کدامند؟ کسی ایده‎ای برای امتحان بیشتر مادربورد برای حل مشکل موجود دارد؟

از طرف دیگر این فرد ارزش پاسخ را دارد. او هوش حل مسئله خود را نشان داد. نه اینکه منفعلانه منتظر جوابی از بالا باشد.

در سوال آخر دقت کنید به تفاوت زیرکانه ولی مهم بین درخواست کردن «جوابی به من بدهید» و «لطفا به من کمک کنید تا بدانم چه تشخیص‎های دیگری می‎توانم بدهم تا به آگاهی برسم» در واقع حالت سوال آخر بسیار نزدیک به یک رویداد واقعی که در آگوبیت ۲۰۰۱ در ایمیل لیست (lkml) Linux- kemel اتفاق افتاد بنا شده است. من (اریک) در آن زمان یک سوال پرسیدم. من قفل شدن‎های عجیبی در مادربورد S2462 Tyon می‎دیدم. اعضای لیست اطلاعات ضروری که برای حل به آنها نیاز داشتم که تأمین کردند.

به روشی که من سوال را پرسیدم به مردم چیزی را برای چاوش کردن دارم؛ من راه را برای وارد شدن آنها آسان و جذاب کردم. من برای توانایی همسالان خودم احترام قائل شدم و آنها را برای مشورت با من به‎عنوان یک دوست دعوت کردم. همچنین برای زمانی که آنها برای نشان دادن روشهای اشتباه به من صرف کردند احترام قائل شدم. بعد از آن، وقتی‎که از همه تشکر کردم و یادآوری کردم که چه خوب فرایند حل شد، یکی از اعضای lkml مشاهده کرد که این مسئله نه به این خاطر که من یک «اسمی» در لیست داشتم حل شده است، بلکه به این‎خاطر که من سوال را به روش مناسبی پرسیدم.

هکرها از برخی جهات خیلی ظالم‎اند. من مطمئن هستم که اگر مانند یک انگل رفتار می‎کردم، به من توهین می‎شد یا اینکه مرا نادیده می‎گرفتید بدون توجه به اینکه من چه‎کسی هستم. پیشنهاد او برای نوشتن کل ماجرا به‎عنوان یک دستور‎العمل به دیگران مستقیماً موجب شد تا این راهنما را بنویسیم.

اگر نتوانستید پاسخی بدست آورید

اگر نتوانستید جوابی بیابید لطفاً ناراحت نشوید که ما احساس نمی‎کنیم که می‎توانیم به شما کمک کنیم. گاهی اوقات اعضای گروهی که شما از آنها سوالی پرسیده‎اید ممکن است جواب را ندانند ندادن جواب به معنای نادیده گرفتن نیست، اگرچه مسلماً تشخیص بین این دو سخت است.

بطور کلی، دوباره فرستادن سوال ایدهٔ بدی است. این کار آزاردهنده و غیر مودبانه به‎نظر می‎رسد. صبر داشته باشید: کسی که جواب شما را می‎داند ممکن است در منطقه زمانی دیگری و خواب باشد. یا شاید سوال شما به حدکافی خوب شکل نگرفته باشد تا بتوان با آن شروع کرد.

مراجع دیگری برای کمک به شما هستند که اغلب به نیاز تازه‌واردها بهتر جواب می‎دهند. گروههای کاربری محلی و آن لاین بسیاری هست که مشتاق نرم‎افزار هستند حتا اگر هیچ‎گاه خودشان نرم‎افزاری ننوشته باشند. این گروه‎ها معمولاً به این دلیل شکل می‎گیرند که بتوانند به یکدیگر و تازه‌وارد کمک کنند.

همچنین شرکت‎های تجاری بسیاری هستند که می‎توانید برای کمک گرفتن با آنها تماس بگیرید، چه بزرگ و چه کوچک (SpikeSource , RedHat دو تا از بهترین آنها هستند، موارد بسیار دیگری نیز هست). از اینکه باید برای کمک گرفتن، پولی بپردازید مضطرب نشوید! اگر موتور ماشین شما واشرسرسیلندر بسوزاند(واشر زده‌باشد)، باید به تعمیرگاه بروید و برای تعمیرش پول بپردازید.

حتا اگر نرم‎افزار برای شما هزینه‎ای در بر نداشته باشد، نباید انتظار داشته باشید که پشتیبانی هم همیشه مجانی باشد.

برای نرم‎افزارهای معروف مانند Linux، حداقل ۱۰۰۰۰ کاربر برای هر نمایندگی وجود دارد. برای یک نفر ممکن نیست که تماس ۱۰۰۰۰ نفر را پشتیبانی کند. یادآوری می‎کنیم که حتا اگر مجبور شوید برای کمک پول بپردازید، هنوز دارید پول کمتری نسبت به آنچه که باید برای خرید نرم‎افزاری می‎پرداختید، می‎پردازید (پشتیبانی برای نرم‌افزار با منبع بسته معمولاً گرانتر و با صلاحیت کمتری نسبت به یک نرم‎افزار با منبع باز است)

چگونه به پرسش‌ها مفید پاسخ بدهیم

آرام باشید. پرسش‌هایی که با تنش همراه باشند، باعث می‎شوند افراد احمق و یا گستاخ جلوه کننده حتا اگر واقعا این‎طور نباشد.

به نخستین متخلف به‎صورت Off- Line پاسخ دهید. هیچ نیازی به تحقیر کسی که اشتباه صادقانه‎ای را مرتکب شده است، در جمع عمومی نیست یک تازه‌وارد واقعی شاید نداند که چگونه آرشیو را جستجو کند یا پرسش‌های پرتکرار کجا ذخیره می‎شوند. اگر واقعاً نمی‎‎دانید، بگویید! یک پاسخ اشتباه ولی ظاهراً موثق بدتر از اینست که چیزی گفته نشود به کسی به گونه‎ای اشاره نکنید که او تحقیر شود چون فقط می‎خواهید مانند یک فرد ماهر به‎نظر بیایید متواضع و صادق باشید، مثال خوبی برای سوال کننده و همتایان خود بزنید.

اگر نمی‎توانید کمک کنید، مانع از کمک هم نشوید. روش‌ها را به شوخی نگیرید که ممکن است ساختار کاربر را به شوخی نگیرید که ممکن است ساختاری کاربر را از بین ببرد، یک کاربر ضعیف ممکن است این‎ها به‎عنوان دستور‎العمل تلقی کند.

پرسش‌ها کاوش گر هستند. بپرسید تا جزئیات بیشتری را استخراج کند. اگر در این کار ماهر هستید، سوال کننده چیزی یاد خواهد گرفت و همچنین شما سعی کنید سوال بد را به خوب تبدیل کنید. یادمان باشد که همه ما زمانی تازه‌وارد بودیم.

در هنگام خواندن RTFM گاهی اوقات خوب است به کسی که تنبل و نامرتب است یک راهنمایی به مستندات بکنیم (حتا اگر یک پیشنهاد برای عبارت کلیدی جستجو در گوگل باشد) اگر به دنبال پاسخ دادن به پرسش هستید ارزش خوبی به آن بدهید. به کسی که روش یا ابزار اشتباهی را بکار گرفته، برای دور زدن مسئله ندهید. ابزار مناسب را پیشنهاد کنید. سوال را دوباره قالب‎بندی کنید.

به جامعه خود برای یادگرفتن از سوال کمک کنید. وقتی که سوال خوبی دارید، از خودتان بپرسید، "چگونه می‎توان اسناد و FAQ‌های مرتبط را به‎گونه‎ای تغییر داد که دیگر کسی دوباره این سوال را نپرسد؟" سپس یک ضمیمه برای اسناد (به نگهدارنده سایت بفرستید).

اگر برای پاسخ پژوهشی انجام داده‎اید، مهارت‌هایتان را نشان دهید به‎جای این‌که وانمود کنید جواب را از جیب خود درآورده‎اید. جواب دادن به یک سوال خوب، مانند غذا دادن به یک فرد گرسنه است اما آموختن روش‎ها و مهارت‌های تحقیق توسط مثال به آنها مانند نشان دادن راهی برای کاشتن غذا برای یک عمر است.

بنرها

با قرار دادن بنرهای زیر در سایت و یا وبلاگتان بدون درد و خونریزی به دیگران بیاموزیم که چگونه بپرسند... بهتر است بگوییم هوشمندانه بپرسند :) ||<tablestyle="padding:10px;margin-right:15px;"style="border:medium none;">attachment:ask-smart-130.png ||<style="border:medium none;padding:10px;"> ||<style="border:medium none;padding:20px;"> attachment:ask-smart-200.png ||<style="border:medium none;padding:10px;"> ||<style="border:medium none;padding:20px;"> attachment:ask-smart.png ||<style="border:medium none;padding:20px;"> ||

مطالب مربوط به این ویکی

برنده یا بازنده http://alturl.com/tduv

در انجمن

چطور هوشمندانه بپرسیم https://forum.ubuntu-ir.org/index.php?topic=8731.0

چطور هوشمندانه بپرسیم نسخه ۲ https://forum.ubuntu-ir.org/index.php?topic=17327.0

پیوند به بیرون

چگونه هکر شویم. https://linuxbook.ir/chapters/being_hacker.html

منبع

http://catb.org/esr/faqs/smart-questions.html

Smart Questions