افرازش
محتویات
مقدّمه
از آن‌جا که در سامانه‌های یونیکس‌سان همه‌چیز پرونده است، به جای نام‌گذاری افرازها با حروفی مانند C یا Z، کافیست پروندهٔ آن افراز را روی شاخه‌ای از سامانهٔ پرونده که برایش در نظر گرفته شده، سوار کرد. پرونده‌های مربوط به افرازها، در کنار دیگر پرونده‌های مربوط به افزاره‌های دیگر در مسیر /dev قرار دارند. نام این پرونده‌ها عموماً با یک شماره در انتهای نام دستگاه ذخیره‌سازی (sd) مشخّص می‌شوند. برای مثال /dev/sda2 به معنی دومین افراز (2) در نخستین دستگاه ذخیره‌سازی (a) است.
افرازهای مورد نیاز برای نصب
برای نصب توزیع‌های گنو/لینوکس، تنها یک افراز برای ریشه کافیست. با این حال، توصیه می‌شود برای جدا کردن پرونده‌های شخصی از سیستم‌عامل و امکان ایجاد تغییر در سیستم‌عامل، بدون دخالت در پرونده‌های شخصی، افرازی جدا برای خانه در نظر گرفت.
در رایانه‌های مبتنی بر UEFI باید افرازی را نیز برای مدیریت EFI در نظر گرفت.
پیش‌ترها از افرازی جداگانه برای فضای مبادله استفاده می‌شد که در لینوکس‌های جدید به آن نیازی نیست. با این حال، وجودش نیز مشکلی ایجاد نکرده و ممکن است در پیکربندی‌هایی خاص، نیاز به جداسازی آن باشد.
تمامی دیگر شاخه‌های موجود در ساختار سیستم‌عامل نیز قابلیت جداسازی در یک افراز و سوار شدن هنگام راه‌اندازی را دارند، ولی این کار برای کاربران خانگی توصیه نمی‌شود.
ریشه
این افراز تمامی ساختار سیستم‌عامل را در خود داشته و تمامی پرونده‌ها باید از طریق آن در دسترس باشند.
نقطهٔ سوار شدن برای این افراز / است. هر توزیع، نیاز به یک افراز ریشهٔ جداگانه دارد.
برای این افراز می‌توان از هر نوع سامانه‌پرونده مدرنی استفاده کرد. با این حال اوبونتوبه صورت پیش‌گزیده از EXT4 استفاده می‌کند که گزینهٔ بسیار خوبی است.
حجم پیشنهادی برای این افراز، بین ۲۵ تا ۳۵ گیگابایت است. در صورتی که از بسته‌های اسنپ استفاده می‌کنید، باید این حجم را بسته به تعداد و نوع بسته‌ها، بیش‌تر در نظر بگیرید.
خانه
این افراز، محل ذخیرهٔ تمامی پرونده‌های مربوط به کاربران است. پرونده‌های شخصی کاربران و پیکربندی‌های شخصی برنامه‌ها در این افراز قرار می‌گیرد.
نقطهٔ سوار شدن برای این افراز /home است. می‌توان افراز ریشه را بین چند توزیع مشترک در نظر گرفت. با این حال برای جلوگیری از تداخل، می‌توان از افرازهای خانهٔ مختلف استفاده کرد یا نام‌های کاربری مختلفی را روی افراز خانهٔ مشترک ایجاد کرد.
برای این افراز می‌توان از هر نوع سامانه‌پرونده مدرنی استفاده کرد. EXT4 گزینهٔ بسیار خوبی برای این افراز به شمار می‌رود.
ESP
این افراز که مخفف EFI System Partition است، فضای ذخیره‌سازی مربوط به سامانهٔ UEFI است.
این افراز روی سیستم‌عامل سوار نشده و پیش از شروع سیستم‌عامل، به دست سامانهٔ EFI قابل خواندن است. بنابراین بدون توجه به تعداد سیستم‌عامل‌های نصب‌شده، تنها یک افراز ESP وجود خواهد داشت.
برای این افراز باید از سامانه‌پروندهٔ fat32 استفاده کرد.
حجم پیشنهادی برای این افراز، ۵۰۰ مگابایت است.
مبادله
از این افراز برای ذخیرهٔ موقّتی صفحه‌های حافظه هنگام پر شدن حافظهٔ اصلی رایانه استفاده می‌شود. در حال حاضر، نیازی به این افراز نیست و لینوکس، این کار را با استفاده از پروندهٔ مبادله در ریشهٔ سیستم‌عامل انجام می‌دهد.
این افراز روی سیستم‌عامل سوار نمی‌شود، با این حال باید پروندهٔ مربوط به آن با نام swap، هنگام شروع یا پس از آن به توزیع معرّفی شود که معمولاً این کار با استفاده از پروندهٔ fstab انجام می‌شود. توزیع‌های مختلف می‌توانند از یک افراز مبادلهٔ مشترک استفاده کنند.
این افراز از سامانه‌پروندهٔ اختصاصی خود استفاده می‌کند.
بهتر است حجم استفاده شده برای این افراز، بیش از ۴ گیگابایت نباشد.
روش‌های افرازش
در صورتی که افرازها به صورت مستقیم روی دیسک ایجاد شوند، همه چیز به درستی پیش خواهد رفت، ولی تغییر آن‌ها در آینده، عملی سخت و زمان‌بر خواهد بود. بنابراین توصیه می‌شود فضاهای در دسترس به صورت حجم‌های فیزیکی LVM در آمده و افرازهای فوق، به صورت حجم‌های منطقی روی آن ایجاد شوند.
