نسخهٔ ‏۲۳ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۳۳

نمایی از نگارش ۲ گراب در ابتدای راه‌اندازی رایانه

نشان گراب توسّط کارول کرنسکی

نشان دیگری از گراب توسّط کارول کرنسکی

گراب (به انگلیسی GRUB مخفف GRand Unified Bootloader) یک برنامهٔ بارکنندهٔ راه‌اندازی بسیار قدرتمند است که قادر به راه‌اندازی طیف گسترده‌ای از سیستم‌عامل‌های آزاد گوناگون و هم‌چنین سیستم‌عامل‌های انحصاری با استفاده از قابلیت بارگذاری زنجیره‌ای(chain-loading) است.

هنگام آغاز گراب، می‌توان از رابط متنی یا فهرستی استفاده کرد. با استفاده از رابط متنی، می‌توان مشخّصات دیسک و نام پروندهٔ کرنل را به صورت دستی درج کرد. با بهره گیری از رابط فهرستی می‌توان سیستم‌عامل های مورد نظر را با استفاده از کلیدهای جهت نما برگزید. این فهرست، بر پایهٔ پروندهٔ پیکربندی‌ای است که از پیش تهیه شده. هم‌چنین می‌توان از رابط فهرستی به رابط متنی یا برعکس تعویض نمود.

از نگارش ۹.۱۰ اوبونتو به بعد از نگارش ۲ گراب به صورت پیش‌گزیده استفاده می‌شود.

تاریخچه

گراب از سال ۱۹۹۵ شر.ع به کار کرد؛ زمانی که اریک بولن سعی در راه‌اندازی سیستم‌عامل گنو هرد داشت. بولن و برایان فورد ویژگی راه‌اندازی چندتایی را طرّاحی کردند.

سپس بولن تلاش کرد تا این قابلیت را به برنامهٔ بارکنندهٔ راه‌اندازی FreeBSD بیفزاید که به اندیشهٔ ساخت برنامهٔ بارکنندهٔ راه‌اندازی خودش افتاد. آنگاه گراب متولّد شد. اریک ویژگی‌های زیادی را به این برنامه افزود و سرانجام در سال ۱۹۹۹، گراب به عنوان یک بستهٔ نرم‌افزاری رسمی گنو برگزیده و توسعه‌اش برای عموم آزاد بولن.

در طول چند سال، ویژگی‌های زیادی به گراب افزوده شد، ولی خیلی زود مشخّص شد که این برنامه با طرّاحی فعلی، قادر به ادامه نبوده و به نقطه‌ای رسیده که افزودن ویژگی‌های جدید، بدون خراب کردن ویژگی های فعلی ممکن نیست. حدود سال ۲۰۰۲، اکوجی کار را بر روی PUPA (مخفّف Preliminary Universal Programming Architecture for GNU GRUB) با هدف نوشتن دوبارهٔ هستهٔ گراب شروع کرد تا آن را تمیزتر، امن‌تر ، قوی‌تر و قدرتمندتر کند . نام این پروژه به گراب ۲ تغییر یافت و نام گراب ۱ نیز به legacy تغییر یافت. پس از آن، نگه‌داری گراب ۱ کمی ادامه پیدا کرد، تا آخرین نگارش آن که در تاریخ ۲۰۰۵ عرضه شد.

تا حدود سال ۲۰۰۷، توزیع های گنو/لینوکسی استفاده از گراب ۲ را در سطوح محدود پذیرفتند و تا سال ۲۰۰۹، بسیاری از آن‌ها گراب ۲ را به عنوان بارکنندهٔ راه‌اندازی پیش‌گزیدهٔ خود برگزیدند.

ویژگی‌ها

هدف اصلی گراب، همان گونه در در تاریخچه بیان شد، راه‌اندازی چندتایی است. به همین منظور اصول زیر در طرّاحی آن در نظر گرفته شده:

• توابع ساده باید برای کاربر های نهایی سرراست باشند
• قابلیت‌های غنی برای پشتیبانی متخصّصان و طرّاحان کرنل
• سازگاری با راه‌اندازی FreeBSD ،NetBSD ،OpenBSD و لینوکس و هرد

علاوه بر الزامات بالا، گراب ویژگی ها زیر را نیز داراست:

• شناسایی قالب‌های اجرایی گوناگون
• پشتیبانی از کرنل‌های بدون پشتیبانی از راه‌اندازی چندتایی
• پشتیبانی از ماژول های گوناگون
• بارگذاری پروندهٔ پیکربندی
• فراهم ساختن رابط فهرستی
• دارا بودن رابط متنی انعطاف‌پذیر
• پشتیبانی از سامانه پرونده‌های گوناگون
• پشتبانی استخراج از حالت فشرده به صورت توکار
• دسترسی به داده‌های موجود در هر یک از قطعات نصب‌شده
• شناسایی تمامی حافظه‌های اصلی
• پشتبانی از راه‌اندازی از طریق شبکه
• پشتیبانی از پایانه های راه دور

نصب

بستهٔ گراب به صورت پیش‌گزیده روی اوبونتو نصب است. برای نصب خود بارکنندهٔ راه‌اندازی روی یک افزاره، می‌توان از دستور زیر یاری گرفت:

 $ sudo grub-install device 

تنها کافی است به جای عبارت (( device )) نام افزارهٔ مورد نظر را قرار داد. به عنوان مثال :

 $ sudo grub-install /dev/sda 

این دستور گراب را بر روی نخستین دیسک ذخیره، نصب می‌کند.

پیکربندی

پروندهٔ پیکربندی گراب در این مسیر موجود است:

/boot/grub/grub.cfg 

لازم به ذکر است که هرگز نباید این پرونده را تغییر داد. تغییرات مورد نیاز باید در پرونده‌های etc/default/grub>/code> یا در زیر شاخهٔ <code>/etc/grub.d/ ایجاد شده و سپس با این دستور در پروندهٔ پیکربندی نوشته شوند:

$ sudo update-grub

تعمیر

برای نصب دوبارهٔ گراب روی رایانه‌ای که گراب از پیش روی آن نصب بوده و دچار مشکل شده است تعمیر گراب را ببینید.